akış felsefesinin kurucusu tarafından kullanılmış efsanevi metaforudur. hiç bir kavram yahut varlığın cismane özellikleri çerçevesinde sabit kalmadığı, sürekli değiştiği ve bu yüzden temelde hiçbir şeyin göründüğü veya hatırlandığı gibi olmadığını, bilinmese de farklı olduğunu öne sürer.