türkiye

benden yazar olmaz
ne kadar eleştirsek de yerden yere vursak da -gidecek başka yerimiz yok- memleketimiz, vatanımız, ülkemiz. insan sevdiğini yerden yere vururmuş.


şimdi şahsen düşünüyorum da beni alıp hollanda`ya ışınlasalar sudan çıkmış balığa dönerim. hani nerede kokoreççi, hani nerede `nıcks` diye ağzından ses çıkaran insanlar, hani nerede kırmızı ışıkta karşıdan karşıya geçen insanlar, hani nerede `abi boyayım mı` diyen tipler. öyle ya da böyle, burada doğduk, burada öleceğiz. ülkemi ve insanlarını seviyorum, sorun bizi bize kırdıran politikacılarda.
kolibandi
uğruna ölümü göze aldığımız,
canımızdan nice parçaları toprağına kattığımız,
doyuran ana, koruyan baba, bakılan evladımız.

özgür ve eşit geleceğin mücadelesini ve savaşını verdiğimiz dünyanın her yanında kurulacak sınıfsız toplum sınıfsız toplum düşünün kuracağımız ve dünyanın her yanındaki benzerleri ile kardeş sofrasında yerini alacak vatanımız.
beyaz baret
kendi içimizde birbirimize sövdüğümüz ülkeye giydirdiğimiz ama dışarıdan birinin bizim insanımıza ve ülkemize sövmesine şiddetle karşı çıktığımız güzel ülke .
rakun
`ulan bu meleketin ben taa`cümlesini bitirmeden gezi olaylarının patlamasıyla yeniden `ulan biz aslında bunların topunu severiz` anlayışına beni döndüren,
güldürürken düşündüren, düşündürürken üşendiren, üşenirken kaşındıran bir garip ülkedir.
kolibandi
nazım`ın karadenizin bir kenarından bakıp özlemle seslendiği ülkemdir.

cem karaca`nın oh be şarkısında dile getirdiği yerdir.

uğruna gençlerimizin ecelsiz ölüme razı olduğu topraklardır.

her karışı ile vatanımdır.
dubai vize izmir masaj izmir masaj salonu