kız çocuğu

Nazım Hikmet`in 1956 yılında yazdığı şiirdir.

Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima`da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.

erkek çocuktan daha vefalı olduğu iddia edilen çocuk.

evlendikten sonra yuvadan uçan çocuktur. tabi damat iç güveysi değilse.

ezgisiyle, türküsüyle yürek sızlatan şiirdir.

çocuklar öldürülmesi
şeker de yiyebilsinler.

belki de ayşe öğretmenin cezaevine girmesine neden olan şiirdir. belki de öğretmen bu şiirden öğrenmiştir çocuklar ölmesin demeyi.