yurdum misafirperverliğinin ilginç getirilerinden biri. birbirilerini ancak bayramdan bayrama ziyaret etmeyi ve ağırlamayı gelenek haline getiren yurdum insanı bu kısacık süre zarfında birbirilerini nasıl ağırlayacağı hususunda sapıtkan bir yaklaşım içerisine girer. olgu, ziyaret edilmekte olan evin daha kapısından girer girmez ele sıkılan kolonya ve tutulan şekerle patlak verir. arkasından gelsin tatlılar, gitsin börekler, çaylar, kolalar. 3. ya da 4. ziyaretten sonra birbirilerine bu ilginç işkenceyi yapmayı gelenek sanan ilginç kişilere feci halde gına gelir ve "yedik de geldik" tripleri baş göstermeye başlar ancak yurdum ev sahibinin "acep ağırlamakta bir kusur mu işledik" konusunda depreşen alınganlığının dorukları yükselmeye bir hayli elverişli olduğundan iş çığırından çıkar. misafir gittikten sonra beğenmediler mi gibi iç hesaplaşmalar da cabası.
bayram ziyaretlerinde tatlı ikram edilmesi
ekonomik sebeplerden ötürü eskilerde kalmaya başlayan bir adettir. tatlının iyisinden alsan kilosu 100 tl'den başlıyor, kötüsü misafire ikram edilmez. en iyisi alakaya çay demlemek.