marko paşa'nın hastaları ile yakından ilgilenmesi, hastaları rahatlatan ve yatıştıran bir yaklaşımının olması nedeni ile hakkında türetilen deyim. osmanlı'nın son dönemlerinde kimse tarafından anlaşılamayan, derdini anlatabilecek insan bulamayan kişilere bu deyim söylenirdi.