ibrahim kaypakkaya anısına yazılmış bir ezgidir.
Dağlar benim duyun sesimi
Uçtu kuşlar yurdumdan
Hüzün aldı dört yanımı
Tez usandım bu canımdan
Dağıldı gül saçlarım
Bileklerim kan revan
Yatarım yol ortasında
Kırık künyem boynumda
Uy havar havar
Pusu kurmuş cellatlar
Gençliğinin baharında
Toprak olmuş umutlar
Gün döndü gece oldu
Söndü kentin ışıkları
Turnalar göçtü gitti
Mardin göğü ağladı
Turnalar ey turnalar
Selam söylen o dosta
Karlı dağların ardında
üşür ozanlar yasta
Uy havar ibrahim'im
Pusu kurmuş cellatlar
Gençliğinin baharında
Toprak olmuş umutlar
Dayan ey yüreğim dayan
Bu acıya sen dayan
Pervaneler gibi narda
ışıklar içinde yan
özhaniyem derde daldım
Dert içinde derde daldım
Dostun sesi kısılmış
Sesin duydum derde daldım
Uy havar ibrahim'im
Pusu kurmuş cellatlar
Gençliğinin baharında
Toprak olmuş umutlar