toplumsal gündelik hayatın ortak bilinci ile arasındaki referans çerçevesi daralan; yani çevresine yabancılaşan (insanın çevresine yabancılaşması) insanın, zihinsel yönden can simidi misali sarıldığı ekranlar karşısında yabancılaşması (insanın kendisine yabancılaşması) durumudur.
bu türden bir yabancılaşma, toplumuzun genel hastalığıdır. bu şekilde insanlar, düşünemeyen ve sorgulayamayan, suskunluk sarmalına gömülmüş atomize ve pasifize kimseler haline gelirler.
kitle iletişim araçlarının yalnızlığa ve yabancılaşmaya neden olması
tam olarak "neden oluyor" değil de "katkıda bulunuyor" diye düzeltilirse doğruluğu kabul edilebilecek olan tespittir. üretim ilişkileri içerisinde insan kendi üretimine yabancılaşmakta, kendi ürettiği nesneler bir güç haline gelerek yine aynı insanının karşısına dikilmektedir ve yine aynı insan içinden çıkmış olduğu toplumsal değerlere de yabancılaşmaktadır. bu yabancılaşma kitle iletişim araçları üzerinden özendirilmekte, insanın özneden nesne haline gelmesi teşvik edilmektedir.