yoksullar, sokak çocukları, varoşlar ve `çöplük insanları` olarak ifade edilen, bazen de aşağılanan ve hor görülerek toplumdan tecrit edilmeye ve yalıtılmaya çalışan insanların kültürel temsiliyetleri; ve bu temsiliyetin halidir.
peki bu insanlar, marjinalleştirilme ve dışlanma süreçlerini nasıl anlamlandırıyorlar ve bu sürece nasıl bir tepki veriyorlar? ne tür siyaset biçimleri geliştiriyorlar ya da mevcut siyasal söylemlerle nasıl bir ilişki kuruyorlar?
özalcılığın yükselişi ile başlayan yeni zamanlarımızda, bir yandan gelir dağılımındaki eşitsizliklerin keskinleşmesi, sübvansiyonların ve destek alımlarının darbe yemesi, türkiye toplumunun medyatik merkezli ve hipermarket zihniyetli bir gösteri toplumuna çalışılması, toplumsal-sınıfsal hiyerarşinin doğal bir şeymiş gibi empoze edilmesi, siyasal söylemlerin, bir tür `siyasal ve kültürel bilinçsizliğe` sürüklenmesi; bu kesimlerin temsilini zorlaştırmış, neredeyse imkansızlaştırmıştır.