normatif etiği meydana getiren iki teori türünden biri olarak, ahlaki yükümlülük etiği ya da teorisinin tam karşısında yer alan etik türü. ahlaki özne, fail ya da kişiliklerin özellikleri ve karakter çizgilerini; insani eyleme sevk eden güç ve motifleri, ahlaki eylemlerin yöneldiği şeylerle yol açtığı deneyim ve yaşantıları temele alıp değerlemekle, onlara iyi ya da kötü gibi bir temel ahlaki değer izafe etmekle ilgili olan teori türü.