bir insanı istemeden de olsa mecbur kalarak öldürmek ve ruh hastası bir cani olmak arasındaki farktır.
şu hayatta asla büyük konuşmayı sevmeyen bir insan bile kendine ya da ailesine karşı yöneltilen canice bir saldırı karşısında insan öldürmek zorunda kalabilir. bu durumda karşıdaki insan saldırgan haldedir ve sizin ya da ailenizin canına kast ediyordur, zaten buna da meşru müdafaa denmektedir.
yaşadığım hayat süreci içerisinde asla anlayamayacağım şey: bir insanın bir insana nasıl olur da günlerce işkence yapabildiği, ona eziyet çektirmekten keyif alabildiğidir. diyorum ya, büyük konuşmamak gerek, karıncayı incitmekten bile imtina eden bir insan olarak bir gün insan öldürmek zorunda kalabilirsiniz ama işkence yapmak, eziyet çektirmek, başkasının acı çekmesinden ya da mutsuz olmasından ötürü mutlu olmak, bundan haz almak... ne garip bir dünyadır bu heyhat!