Aristoteles`in tümellerin, özlerin, soyutlamaların, genel kavramların dış dünyada, zihinden, onlara ilişkin algımızdan bağımsız olarak, ve yalnızca nesnelerin kendilerinde, bu nesneleri her ne ise o yapan özler olarak varolduğunu; zihnimizin bu özleri algı yoluyla nesnelerden soyutladığını; bu soyutlamanın dış gerçekliğe ilişkin bilgimizin temelini meydana getirdiğini dile getiren temel görüşüne, kavramcı yaklaşımına verilen ad.