son yıllarda hayatı çok daha fazla sıkıcı ve katlanılmaz kılan görüntünün oluşu.
reklamlar ve `sit kom` dizileri gibi bitmez tükenmez taktikleri kullanan burjuva borazanı kitle iletişim araçlarının, ve sırf `tek tip tüketim toplumu` yaratabilmek için, insanları aynı cins binalara tıkarak kendi doğallıklarına özgü olan farklılıklarını törpüleyen bir sistemin tornasında; kaçınılmaz olarak yaşadığımız sondur...
hepimiz aynı esprileri yapıyoruz...
hepimiz aynı şeylere gülüyoruz...
hepimiz aynı işleri yapıyoruz...
hepimiz aynı şeyleri tüketiyoruz...
... ve birileri cebini pek de güzel dolduruyor...
bu mudur yani?
... ondan sonra da, yok efendim 85 sonrası neslin bozuk olması, yok `şu neslin şöyle böyle olması`...
hangimiz diğerimizden farklıyız ve hangimiz kendimize özgüyüz ki şu koşulda...