bir `mehmet kızılay` şiiri.
`ugultuyu ebrulaştıran
imgesel yanılsamalar şiiri..`
ugultunun ebruli olduğu
tuval
düstü yüregime..
seni düslerken bile
incitmeyecegim..
usul usul düsleyecegim..
bir kaval sesidir
nidalarima eslik eden
onu da yiprattim ama..atmayacagim..
agiz boslugumda
gelir-gider
med-cezirler..anlatmayacagim..
dilime günlerden beri
yapisip durmus bir türkü
söküp dilimden..söyletmeyecegim..
yüregimdir bestekarin
icra ettigi her sarkida
gözlerinin..derletmeyecegim..
beklerken kapi önlerinde
bulutlara salacagin
kokunu...koklatmayacagim...
bir rüzigar
eser durur..dinmez herhalde..
toprak ufkuma..döktürmeyecegim..
damla damla yag
toprak ufkuma..
damlalari..kaybetmeyecegim...
tabiat renginden giyinse..
uyanik mezarlikta gezintide olsam
topragi topragindan..giydirtmeyecegim..
terkedilmis alanlara girsek
her lokmada yalnizligimi yutacagim..
agaçlara..yutturmayacagim..
esrik agaçlarin gelmisse
raks vakti... türkü ummaninda
çengide olsa agaci...oynatmayacagim..
ımgesel bir yanilsamadan bahsetmeyecegim..
çünkü ben bu defa..
yaniltmayacagim..