politik konuşmanın modern zamanlar açısından ele alınmasıdır.
konuşma teknikleri ile sanatına değinme yoluyla konuşmacı bireyi ön plana çıkaran muhafazakar yaklaşım, politik tartışmanın yaratıcılığını, çeşitliliğini, açıklığını, esnekliğini, keşfetme kapasitesi, inceliği, karmaşıklığı, inandırıcılığı ve etkileyiciliğini göz önünde tutar.
barber, katılımcı ve güçlü bir demokrasinin, politik tartışmanın 9 işleve sahip kılınmasıyla işleyebileceğini belirtir. bu 9 işlev; çıkarların ifade edilmesi ile pazarlık ve alışveriş, ikna etme, gündem oluşturma, karşılıklılık keşfetme, bağlılık ve yakınlık kurma, özerkliği koruma, tanıklık ve kendini ifade etme, yeniden formüle etme ve kavramlaştırma, kamusal çıkarlar, etkin yurttaşlar yaratma adına cemaat kurma.
graber`e göre politik dil ise: enformasyonu yayma, gündem oluşturma, kişilerarası ilişkileri yeniden tanımlayarak yorumlama, geçmişi ve geleceği göz önünde tutma, eylemi teşvik etme işlevlerine sahiptir.
18. yy`a geldiğimizde kamusal konuşmanın özellikleri şöyle sıralanabilir:
*konuşmalar, bilgi alışverişini gerçekleştirmek üzere kişiler arasında sürerken, enformasyon aracı olan gazeteler ve dergiler taşıyıcı bir rol üstlenir. yani gazete ve dergiler kamusal alandaki bu konuşmaları yayınlar. bu yazılanlar, kamusal konuşmayı besler, farklı konulardaki bu diyaloglar kamusal alanda tartışılır.
*modern kamusal konuşmalar standart konuşma kuralları oluşturulmasına katkıda bulunurlar.
*modern kamusal toplulukların konuşmaları, politik topluluk içinde ilkesel olarak herkese açıktır.