sabah sabah heryeri karlar içinde görerek tuhaf bir his içinde kalmaktır.
karlı bir güne uyanmak
yakacak parası bulamayan insanları düşünüp üzülmektir.
küçücük bir gülümse, saçma sapan bir gülümseme ile pencereden dışarı bakıp, önce hayret sonrasında ise mutluluk ile sokağa çıkmak için en kalın elbiseleri giyip, kara dokunmak için çekmecede ki eldivenin tekini bulamadığın da hüzne boğulma da sebebidir.
üşengeç ve soğuğu sevmeyen insanlar için battaniyenin altından tüm gün çıkmamak üzere geçecek günün başlangıcıdır.
doğu anadoluda görüldüğünde üzülüp kara düşüncelere boğulma ege tarafında görüldüğünde çocuk gibi sevinme durumudur.
ilkokulda sabahçı olan bir öğrencinin sabah uyanır uyanmaz yaşamaya başlayacağı kabusa uyanmasıdır. üzerine hoca da sevilmiyorsa insan okula gitmek bile istemez.
"şimdi kim evden çıkacak?" diye söylenip durmaktır.