halkların inatla söylediği sözdür.
geçmişte üvey evlat muamelesi görmüş, ağalık-beylik düzeniyle baskı altında tutulmuş, topraksız bırakılarak açlıkla terbiye edilmeye çalışılmış, kadını çocuğu hor görülmüş bir halkın ülkesi sınırları içinde yaşama çabasını görüyorduk.
günümüzde durum biraz daha farklıdır. doksanlarda topraklarından zorla göç ettirilen halktan oralarda kalanlar kendilerine yeni bir düzen kurmuşlar ve yaşamaya devam ediyorlarken başlarına bela olan terör yüzünden bugünlerde eski göç ettirildikleri dönemi yeniden yaşıyorlar.
sokağa çıkma yasaklarının günlerce sürdüğü, her gün ölüm haberlerinin duyulduğu, camilerin, okulların, hastanelerin kundaklandığı, bakanlıkların görevli memurları şehirden çıkmaları konusunda uyardığı bir dönemdeyiz. teröristler her tarafı yakıp yıkıyorlarmış. hendekler kazılıyor, müdahale etmeye giden polislere, askerlere ateş açılıyormuş.
teröristler kolluk gücü ya da sivil ayrımı yapmaksızın öldürüyormuş insanları.
böyle izliyoruz haberlerden ve böyle öğreniyoruz Türkiye`nin doğusunu, sur`da, nusyabin`de, Cizre`de insanlar haberlere çıkıyor bazen lanet olsun teröristler diyor hep bir ağızdan...
teröre lanet okunur elbet ve terörizme lanet okumak kadar doğru bir durum yoktur.
ma bi dakikalık bir düşünelim;
hani halk sokağa çıkmışken, birileri kitap okuyan gençlere saldırıp onları yaralarken, günler sürecek bir yangının kıvılcımı ile onbinlerce insan Türkiye`nin en bilindik meydanına giderken aynı haber kanalları penguen belgeseli izlettiriyordu.
çadırlarda atom bombası imalatı yapılıyor, camide içki içiliyor, kabataşta türbanlı bir kadına ve çocuğuna şiddet uygulanıyordu.
ve bunlar da o haberlerdeydi, izledik hepimiz değil mi?
şehit haberleri?
küçücük çocukların baba diye ağladığı al bayraklı tabuda sarılı gencecik bedenlerin haberleri... can olan, içinde vicdan olan kaç kişi dayanabilir bunlara. canlar yanarken kim görmezden gelebilir anaların bir damla gözyaşında bir şehir bütün kirini temizlerken sel olmuş bu gözyaşları farketmemek insanlığı kaybetmek gerekir ve maalesef ki bizlerin belki de hiçbir zaman öğrenemeyeceğimiz durumlardan kaynaklı anneler ağlıyor, babalar ağlıyor, 3-5 yaşında çocuklar ağlıyor.
ülkenin bir kenarında ohal ilan edilmiş dendiğinde ne kenarı diye soranların azımsanmayacak kadar çok olduğu bugünlerde ne yapmalı sorusunun cevabı için uzun uzun düşünmelidir.