bir politik toplulukta, uzlaşmaya varmayı kolaylaştırıcı, mantıksal bütünlüğü olan ve yaşam pratiklerinden beslenen konuşma tarzlarının geliştirilmesi için bir kılavuz üretilmesinin gerekliliğini vurgular.
aristo, politik söz ile kurulan; anlaşılabilir, kavranabilir iddialardan oluşan `ortak aklı` çıkarmıştır. aristo`nun retorik`i politik konuşma ile politik eylem biçimlerinin eş zamanlı olarak tasarlanması üzerinedir. politik konuşmanın, yaşlılarla gençlerin, zenginlerle yoksulların görüş farklılıklarını ortaya çıkardığını vurgulayan aristo, konuşma ortamının sağlığı açısından mantıklı kuralların herkesçe bilinmesini gerekli sayar. aristo`nun politik topluluğunda bir konuşma ortamına ancak bilinebilir ve öğrenilebilir konuşma pratikleriyle ulaşılabilir.
aristo için retorik, belli bir durumda elde var olan inandırma yollarını kullanma yetisidir. bu yeteneğin geliştirilmesi, üç tür inandırma tarzının hesaba katılmasıyla mümkün olabilir: konuşmacının karakteri, dinleyiciler ve konuşmacının söz kullanımı.
mantık bilimi ile politikanın etik dalının bileşimi olarak kabul ettiği retoriği aristo üç başlıkta inceler: bunlar politik, adli, törensel gösteri retorikleridir. politik retorik; uygunluk-uygunsuzluk arasındaki belirlenimlerle, adli retorik savunma-suçlama arasındaki belirlenimlerle, törensel gösteri retoriği ise övme-yerme arasındaki belirlenimlerle beslenir.
bu üç farklı retorik türü, üç farklı zamanı işaret eder. politik söylev gelecekle ilgili, yasal söylevler geçmiş, törensel gösteri söylevi şimdiki zamanla ilgilidir.
üç tane de amaçları vardır. politik hatip önerilen bir eylem yolunun uygunluğunu, adli hatip bir eylemin haklılığını, tören hatibi ise bir eylemi gerçekleştirenlerin onurlu olduğunu kanıtlamaya çalışarak konuşmasını tasarlar.
aristo`nun retoriğini günümüze taşıyan, `politika tamamıyla konuşmadır`ın kabulüdür.