evin küçük çocuğuna yapılan milli şakamız.
çoğunlukla abiler ya da ablalar tarafından küçük kardeşe kavga esnasında kızdırma amacı ile söylenir. küçük kardeş de annesinin babasının yanına ağlayarak koşar. ebeveyn küçük kardeşi "yok çocuğum olur mu öyle şey hiç" diye teselli eder. ancak intikamını almamış olan küçük kardeşin ağlamaya devam etmesi ebeveyni provoke eder. hadise büyük kardeşin dayak yemesi ve küçük kardeşin "oh olsun" der gibi gözlerini ovuşturarak bakması ile son bulur.
(bkz: kendimden biliyorum)
verhasıl, milli eğlencemizdir. her evde yaşanmışlığı vardır.