Louis aragon şiiri.
bütün kiliselerin yolundan sapanım ben
yeğ tutuyorum seni yaşamaktan ölmekten üstün her şeye
taşıyorum seni ey günlük kokusu kutsal toprağın forum şarkısı
kanlı dizlerime bak önünde dua etmekten
senin alevin olmayan her şeyden oyuk gözlerim
sağırım ağzının olmayan her sızlanışa
sen inleyince anlıyorum ancak milyonlarca ölüyü
ayakların içindir bütün yol taşlarından acı duyduğum
berelenmiş kollarından böğürtlen çitleriyle bütün
omuzlarını çökertir taşınmış bütün yükler
bütün felaketi dünyanın bir damla gözyaşında senin
hiç acı çekmemiştim senden önce
acı çekmek midir acımam
bir yarayı böğüren hayvana
nasıl kıyaslayabilirsiniz hayvansal acıyle
üstünde gündüzün çarmıha gerildiği bu paramparça vitrayı
sen öğrettin bana acının alfabesini
biliyorum okumayı şimdi hıçkırıkları hepsi de senin adından yapılmışlar
yalnız adından kırık adından yaprakları yolunmuş gül adından senin
adın senin isa`nın çektiklerinin bahçesi
cehennemin ateşine varıp da dünyanın suratına yazacağım adını senin
onun yaftasındaki gizemli harfler gibi
adın etimin çığlığı ruhumun yırtığı
uğrunda yakacağım adın bütün kitapları
adın insan çölünün bitiminde tüm bilgi
adın ki benim için yüzyıllar öyküsü
ilahiler ilahisi
ve bütün sözcükler şişe diplerinden bir tarladır ancak lanetlenmiş bir kentin kapısında
bir bardak su kürek mahkumlarının zincirinde
çatlak dudaklarımda ezgilenirken adın
yalnız adın keserlerken benim dilimi
adın
bütün müzik ölüm anında.