'necip fazıl kısakürek' 'in hapishanede yazdığı eseri. diğer bir ifadeyle üstad içerde çektiği "çile"yi anlatıyor. nasıl bir buhranda olduğunu anlamak isteyenler için bire bir.
"- hiçbir nefse takatından fazla yüklemem!"
buyuran hakka ne diyebilirdim?.. çekiyordum, çekecektim. halimden sadece (fizyolojik) bir iki tezahür kaydedeyim: sinirlerim o hale gelmişti ki, dört köşe meydanın pencerelerinden gözüme çarpan malatya ışıklarını sarımtırak beyaz değil de, kırmızı, kan rengi kırmızı görüyordum. süt beyaz kara baksam yine o renk... ve dehşetler içinde görüyordum ki, yatağımda veya dışarıda ve daima herkesten gizliyordum ki, gözyaşları, artık gözümden, (firijider)den çıkmış gibi, buz gibi gelmektedir. katiyen insanı kandırmıyan ve cümudî bir bünyeden sızdığı hissini veren bu soğuk, buzdan soğuk göz yaşlarını, 40 küsur yıllık hayatımda ilk defa olarak, malatya'da görüyordum. bir müddet sonra, kainatın efendisine, peygamberlerin başbuğuna ait bir düstur olarak öğrendim ki, en makbul gözyaşı, ruhani gözyaşı buymuş; gözden buz gibi gelen yaş...
(11 mayıs 1953 pazartesi akşamı, ankara hapishanesi revirinde dişçi odası, saat 7.30)..."