bir sezai karakoç şiiri.
inci dakikaları
sen bana yeni yılsın her dakika
her dakika bir yaşıma daha giriyorum
sen benim üstüne titrediğim güzel ve yeni
saatim kadar saadetimin gözbebeği zamansın
ben bin parçaya bölündüm her parçasında
her parçasındayım kırkayak sesli boğuk arkadaşlığın
çalkantısız üniversitenin yalnızlığın ve ağlamanın
erkek ağlar mı diyeceksin
hayber`in kapısı ağlar mı erkek ağlar mı
ben yel gibi erkekler ağlar diyorum
bir dakika ağlar yılbaşı dakikasında
daha gözlerinin gerçek yaşları belirmeden
ağlamak diye bir şey yoktur diye bir şey
yüzme bilmeyen bir uyurgezer yüzer ya
çürük ve havada asılı tahtalar üstünde
hafif kedi ayaklarıyla yürür gerçekten yürür ya
sen benim ağlamamı erkekliğime
uyanan ölmeyen yenilenen
azgın kışlar içinde keskin baharlar bulan
seni bulan yeniden bulan tekrar tekrar bulan erkekliğime say
bütün bir yıl bütün bir yaşama boyu
gizli heybelere binbir gece eşyası doldurduğuma say
ben otomobilleri böylesine yankısız sağır komam
öyle bir isyan şiiri var ki ben onu yakalayacağım
bu yunan şehrinin düzenini öper ve yalvarırım
şehrin ölümünü yanlış anlama
gözleri kör oldu doğrudur ama o kadar
ve şehrin gözlerini geri verme dakikalarıdır bu yılgın çanlar
senin odan günışığı en güzel müzik bana
farklılıklar odası
giden tren buharları içinde örümcek ağı
sen güzel örümcek ağı yaşamakla yaşamamak
doğduğumuz şüpheyle öldüğümüz şüphe arasına gerilmiş
garip bulut farklı müzik güzel örümcek ağı
ben bir yabancı buğunun kokusunu alıyorum
bu kokuyu alıyorsam onulmaz kıskançlık yaramdandır
benim garipliğime bakma benim kıskançlığıma bakma benim
incilerin ilk gerçek ve yeni yorumunu bulur gibi oluyorum
bu inciler denizlerin en karanlık noktalarında bile yoktur
benim ak ve kara kayalar içinde bulduğum inciler
bu inciler sen olmasan bende bile yoktur
oldukları yerde bile .