elazığ`a yapılması düşünülen bir fabrikanın malatya`ya yapılması ile başlar.
zamanla, bu düşmanlık futbol maçlarına da yansır. geldiği son noktada, bir elazığ yerel gazetesinde şu cümlelerle karikatürize edilmiştir:
(bkz: Rumlara Kıbrıs`ı değil Malatya`yı verelim)
---
vakti zamanında, bir dönemde, elazığlılar sahada çoğunlukla galip gelmesine rağmen tribünde sürekli mağluplardır.
ancak golün hası, elazığlı müslüm gündüz`ün malatyalı fadime şahin`e attığı goldür ve elazığ bu golle malatya`ya müebbed bir ceza vermiştir. bunun üzerine malatyalılar `aziz`in mamureti` ni yıksalar yeridir.
malatya`da oynanan bir maçta elazığspor yenmiş, malatyalılar da elazığ`lı taraftarları dövmüşlerdir. `yapmayın etmeyin` diye bu vahşetin yanlış olduğunu anlatmaya çalışan malatyalı bir amca da `la vurun bu da elazizli` nidalarıyla arada gümbürtüye gitmiştir.
maçın rövanşı için deplasmana giden malatyaspor`un taraftarları korkudan elazığ`a teşrif edemezler. teknik ekip bir otobüsle gider, maçı alır ve `ulan bunlar bizi kesin döver şimdi.` diye korkup bir an önce otobüse binip malatya`ya geri dönmenin hesabını yapar. fakat elazığlılar, misafirlerini bırakmaz, yedirir içirirler.
malatyalılar `yahu biz bu adamları eşek sudan gelen kadar dövdük, bunlar bize ikramda bulunuyor.` diye şaşırır. çorbanın ardından bizimkiler `allah razı olsun, e biz artık gidelim.` derler ama ev sahipleri `olur mu hiç? hele bi kebap neyim neyin öyle gidin.` der. kebabın ardından gitmek isteyen malatyalılara bu sefer de tatlı ikram edilir. `e biz gidelim artık.` deseler de çay içmeden kalkamazlar. ziyafetten sonra malatyalılar hemen geri dönmek ister ama elazığlılar bu sefer de `olur mu hiç? bizi size eşlik edelim otobüslerle.` derler ve de ederler. malatya ile elazığ sınırına yakın bir yerde bir dinlenme tesisinde elazığlılar bir ziyafet daha çekmek isterler malatyalı komşularına.
uzun bir ziyafetin ardından malatyalılar `e biz gidelim artık.` derler yine. ama elazığlılar `görülecek son bir hesabımız daha var.` deyip malatyalı sporculara bir güzel dayak atarlar. zavallılar elazığlıların ekmeğini yedikleri için ellerini kaldıramazlar. şehre geldiklerinde kendilerini yara bere içinde gören hemşehrilerine `yok bir şey, otobüs kaza yaptı.` deyip geçiştirirler ama otobüs sapasağlam kendileri ise ıskarta olmuştur, tabii kimse inanmaz buna. velhasıl elazığlılar centilmence intikam alıp, alkışı hak etmektedirler.