tahmin ettiğiniz gibi, türkiye'dir.
dün akşam, yorgun argın noktaladığım karlı bir günün sonunda tv'de biraz zaplayıp saçma sapan programlarda gezindikten sonra yine hışımla off düğmesine basıp kırarcasına savurdum uzaktan kumandayı... bir an olsun daldım, özel tv'lerin kurulduğu 90'lı yılların başından şu zamana kadar, kimlerin kimlerin çaldığını düşündüm hayatlarımızı bizlerden. "yazık" dedim her zaman olduğu gibi, "yazık bu insanlara, yazık bu topluma"...
38 yaşındayım ve hayli uzun zaman oldu bilirim, dışarı çıkmaya fazlaca geliri olmayan fakir fukara eğlencesidir şu tv'ler; annelerimiz sabahtan akşama kadar yapışır bunlara; babamızın ayda 7000 tl geliri olsaydı elbette o da bilirdi bizi bir akşam sinemaya, bir akşam tiyatroya ve bir akşam resim sergisinin açılışına götürmeyi... sırf parası yok diye, ayın sonunu zar zor getiriyor diye, parası olmadığı için kültürel olanaklardan yoksun diye, özel tv'ler çıktığından beri, tamı tamına 20 küsür yıldır izlemek zorunda mı insanlar `mehmet ali erbil` 'in düzeysiz esprilerini, `kuşum aydın`'ları, `esra ceyhan`'ları, `arto`'ları, `ajdar`'ları, `nihat doğan`'ları, `hülya avşar`'ın tüm dişilerle giriştiği amansız kavgaları, `ibrahim tatlıses`'in "allah cezanızı verecek" demelerini...
sen layık mısın kardeşim bu dayatmaya, hadi diyelim sen bilinçlisin, hasbelkader raslantısal olarak bir şekilde kendini bir yerlere getirdin -kaldı ki böylesine bir toplumda o entelektüel birikim dahi acılardan başka bir yere yaslanamaz, yaslansa da duramaz-, anan baban layık mı buna, değilse dayın halan layık mı bu saçmalığa?...
hayatımı yediniz a.k...
çok "saygı değer(!) ünlüler... sert ünsüz benzeşesiceler... topunuzdan,
bir halkı kasten ve bilinçli olarak hem yoksul hem cahil kılmaya dayandırdığınız şatafatlı hayatlarınızdan...
t-i-k-s-i-n-i-y-o-r-u-m...
* bir de bazı söyleşilerde "biz sanatçılar" demiyor musunuz...