muhtemelen dünyanın en gereksiz insanlar listesinde 2. sırayı işgal edecek olan matematikçilerin sürekli içinde bulunduğu vaka-ı adiye. şimdi aramızda var mı bilmiyorum gıyabında konuşmak gibi olmasın ama matematikçi dediğin adamın psikolojisini jargona abstrakt indirgemeci estetik yoksunu nevroz olarak geçiriyorum. hayatta böyle varsayımcı bir psikolojiye sahip başka meslek dalı yoktur. matematikçiye göre hayat varsayımlardan oluşur. misal bunun kız kardeşine mi aşık oldun, hemen varsayalım kız kardeşim senden hoşlanmıyor demeye başlar. yahu niye varsayıyorsun? kardeşin bu varsayımdan hoşlanacak mı peki? varsaydığın şey varsayılmaktan hoşlanıyor mu hiç düşündün mü? gauss 'istatistikte normal dagilim'i bu yüzden mi buldu, o kardeş seni abisi olarak kabul etmek zorunda kalmışsa, seni yoksaymıyorsa senin ille varsayman mı gerekiyor?