ancak ve ancak bozulmamış, bir bebek berraklığın kalabilen varlıkların benliklerinde yaşatabildikleri olgudur. `yetişkinler yitik birer çocuklardır` der weber, bence de iyi der. insan öğrendikçe, önyargılar kazandıkça, tornanın kalıbından geçtikçe, mış gibi muş gibi yapmaya ister istemez adapte oldukça kendinden eksilir. işte bu kendinden eksilme, samimiyetin yitimidir.
nasıl ki, insanın beş dakika sonrasına garanti veremezken bir ağacın seneye nisan ağacında yaprak açacağına garanti edebiliyorsak; gerçek şudur ki: zeka dediğimiz olgu, aslında insanın en büyük düşmanıdır. zira insan elindeki silahı kendine doğrultmuş bir canlıdan ibarettir. silah da zeka, teknoloji ve yetenektir.
samimiyet ise ne yazık ki eşittir paradır; metadır. bizim için paramız karşılığında her şeyin en iyisini düşünen şirketlerdir...
(bkz: gece gece pink floyd dinleyesi gelmek)