bir zeynep beşen şiiri.
tersine akan iki ırmağız seninle
seslerimiz bu yüzden güzel.
konuya nerden başlasam bilemedim suskumru,
yaşım daha on yedi elime dayımdan aldığım kırmızı ciltli bir kitap geçti
adı İbrahim hakkı diye bir zatın kitabıydı
orada alemin ondan önce ruhların yaratılışını anlatıyordu
işte benim meselem tamda burada başladı,
aşkın sahibi (cc) nazar ile bakıca nurun nuru doğdu aleme
adı Muhammet Mustafaydı
sonra sırasıyla alemin her basamağındaki
nurlar ruhlar eşyalar yaratıldı
öyle bir uslupla yazılmış ki görmeliydin
okudukça seyrediyordum ruhların ve alemin yaratılışı
hala daraldıkça geri dönerim içimde ki o anki aleme
düşünürüm hayran olurum git gide.
işte bende bundan sonra başladı
aşk denen kelime,
baktığım her şeyde onu görmek! (cc)
beni içten içe heycanlandırıyordu
hala kaybetmedim bu heyecanı
aksine gün geçtikçe daha da ilerdi,
şimdi gelde gözlerimden gör bu alemi!
ah suskumru
yüzünü izlemek isterdim hani şöyle doyasıya
elimden alıyorsun kendini
lütfen adını unutma!
sensiz yaşamam diyemem
emin ol emin ki sensiz yaşarım
ama sen renginden uzak
daha geçenlerde
yine aşkın göverdi delirdi içime
yazdım yarım defter dolusu
itiraf ettim sana olan aşkımı
sonra biraz daha delirdim
çünkü hiç durmadan aklımı yiyordun!
kalktım bir posta puluyla sana gönderdim!
yakında gelir se hiç şaşırma olurmu
kimse yada sen ve yahut dünya
kimse kusuruma bakmasın
çünkü aşığım
gözüm kör
kulağım sağır
aklımın halini de anlattım sana.
suskumru ben ölemeyi yaşamak kadar
sevmeyi sevmek kadar seviyorum
yaşayan her şeyde onu (cc) hatırlıyorum
üzülsemde sevinsemde halimi ona açıp
ona konuşuyorum
ben rüzgarların yapraklarla aşka dansına bakarak bile ömür geçire bilirim
işte böyle bir deliyim..
haz aldığım şeyler bunlar benim.
ağaç gövdelerine dokunur
güneşe her gün selam veririm
arabaların nasıl yapıldığını düşünerek
bu yoldan bile ona giderim.
kendime hiç acımam
ve daha güzeli kendini ne de bir başkasını aldatmam!
gülüyorsam bil ki gerçekten gülüyorum dur!
hele bu dünya da insan nasıl sıkılır anlamam
anlamayıda düşünmüyorum
ömrü yetmiyorki bir şeyi yaşamaya
insan sıkıla bildim diye biliyor bir düşünsene
komik hadiseler bunlar.
ben denize bakarak bir ömür geçire bilirim suskumru
denizi olmayan bir şehirde yaşamış olmanın verdiği açlık la
ben denizi birçok insandan daha çok severim
gerçi benim bu yaşıma kadar daha sevmediğim
sevipte terk ettiğim
insan sayısı bir olacak..
ben insanları olduğu haliyle sever
ölüsüyle ve dirisiyle bir kabul ederim
sende böyle yap..
her şey kendiyle güzel.
saygı duymaktan başka çare
sevgi duymaktan başka çaremi var.
her gün işe giderken güneşe selam vermeyi kendime adet edinmedim de
işte selamlaşıyoruz
sonra ben onu düşünüyorum
ne kadar büyük olduğunu
düşünsene içine yüz milyon dünya sıga biliyormuş
gülüyorum buna
biz insan lar çok artistiz
atom kadar cürmümüzle
nice canlara kıya biliyoruz..
ben insanı severim suskumru
böyle bir sanat eserini kim sevmez ki,
hiç kendine verilen biyolojik makineyi baştan aşağıya düşündünmü
ellerimiz ayaklarımız yüzümüz müthiş yaratılmışlar
insan yaşlandıkça hastalanmaz
sök at bu ezberi hayatından ve ruhunda.
sağlam insanlarda öle biliyor bak!
düşünmek beni ona (cc) götürüyor
seviyorum onu...
bana aciz olduğumu her zaman hissettiriyor!
yaşadığım şehre aşığım sanki hen beni kendine mest ediyor.
insana yaşadığı yeri sevmeli suskumru
senden olduğun yeri
kalbimi sevsen ya!
bi daha güzelim
bir daha sevinçli ve mutluyum.
beni ilk defa ağlatmayan bir yer keşfettim
yeri senin yüzün
yeri senin varlığın.
hani git sende beni kahretmeyeceksin
çünkü seni güzel sevdim.
ama gelirsen
ki gel lütfen bu sana açıktan çağrım
beni dünya yeryüzünde yürüyen cennetliklerden eylersin.
ben sevginin yetmediğine inanlardan değilim
ALLAH ta etmesin.
o ne öyle hem inandım diyeceksin
hemde ilk rampada benden bu kadar arkadaş diyeceksin..
suskumrum aldatan sadece aldatılmayı beklesin.
otursun beklesin yürüsün beklesin
ama beklesin.
lütfen sende yıkılma her fırtınada
seni toparlamak istemiyorum yüreğimden.
sana sığınmak değil maksadım
sana kaynamak maksadım anlıyormusun
yüzüne baktıkça ruhuna doğru erimeliyim
kimse kusura bakmasın ben aşka inanırım.
bana o kadar benzemiyorsun ki
bu yüzden seni hem başka seviyorum
hem sana başka sinirleniyorum bazen beni delirtiyorsun.
iyi ki yanımda değilsin
yoksa seni biraz daha baskın severdim.
seni annemin babamın kardeşimin ablamın
dayımın abimin teyzemin halamın emmimin
toplamı kadar seviyorum
onları da senin dağılımın kadar seviyorum.
insan yarin sevince böyle sevmeli
böyle kabul etmeli
herkesten farklı olmalı yar sevgisi..
suskumrum kendine güzel bak!
şimdilik susuyorum,
ama büyük ihtimal gene yazarım.
bu bir veda türküsü değildir doğru anlaşılsın.