acid house'un yönetmeni paul mcguigan'ın filmi. hep seni aradım adıyla gösterilmiş türkiye'de. aylardır harddiskte durmasına rağmen izlemediğim için kendime çok kızdığım film. taze izledim çok beğendim süpermiş. duygusal-romantik bir film ama bununla bitmiyor. tutkuyu çok güzel anlatmış film. olaya başka taraflardan bakma üzerine kurulu aslında. ama postmodern sinemanın da klişesi haline gelen mevzuuya başka taraftan da bakma olayını geçmiş film. bir şekilde suç ortaklığına da sokuyor izleyeni, tabii bunu becerebilmek için de baştan sağlam tutup içine çekiyor seyirciyi, empatiye boğuyor. marx'ın sevmek seni sevilen kişi yapıyor mu gibisinden soruları geliyor akla filmi izlerken. bir taraftan makara geçiyorsun marx'la ama film makara geçmiyor, inceden dokunduruyor, hislendiriyor insanı. özellikle rose byrne'a hayran olmamak elde değil. süper oynamış hatun, helal olsun.
(bkz: hep seni aradım)