ahlak felsefesi tarihinde, Nietzsche ve Sartre gibi bazı ateist düşünürlerin ahlakı ve insan özgürlüğünün varoluşunu mümkün kılabilmek için, yani ahlaki kaygılardan hareketle, Tanrı`nın varlığını yadsıma tavırlarını ifade eden kanıt ya da argüman türü.