vakti zamanında anadolu üniversitesi iletişim bilimleri fakültesi`nde `estetik`, `kültür tarihi` ve `sanat tarihi` derslerini veren mükemmel insan; tek kelime ile = insan...
ortalama 70 kişi kontenjanı olan dersleri (yoklama zorunluluğu olmamasına rağmen!) 200 kişi çekerdi ve bilgi deryası olan bu insanın anlattıkları büyük ilgi ile dinlenilirdi...
o kadar rahat, komplekssiz ve kendinde bir insandı ki, öğrenci, derse istediği saatte girip dilediği saatte çıkma gibi bir hakka bile sahipti. yine öğrenci, istediği an sözünü kesip araya girebilirdi... ancak bu insanın öğrenciye sunduğu sınırsız özgürlüğe rağmen(hatta 80`den aşağı not verdiği bile nadir görülürdü) öylesine özgün bir tavrı ve duruşu vardı ki, derslerine duyulan saygı ve ilgi başka pek az hocaya nasip oldu...
hatta, en hayta diyebileceğiniz öğrenciler bile -bu gruba dahilim- büyük bir saygı duyardı kendisine. dersinde kimse çıt çıkarmazdı yani.
önemli bilgilerle süslediği dersleri, genelde tartışma temelli idi, ezber bilgidense yorumu önemserdi...
ilerlemiş yaşına rağmen, bizim kuşağımızı bizden daha net gören gözlere sahiptir... anlat anlat bitmez bu insan, ömrü billah ders alabildiğim ve `hocam` diyebildiğim nadir insanlardan biridir; evet, hocamdır; çünkü kendisinden hayatı öğrenmişizdir...
ahmet cemal
Ülkenin çıkardığı en bilgili, en sayıdeğer insanlardan...Hala İstanbul`da bilgisini-erdemlerini paylaşmaya devam ediyor. Dileğim bir gün karşılıklı oturup bir şeyler içip bu düşünce şeklinden dolaysızca bir şeyler öğrenebilmek.