yunan felsefesinde empedokles ve demokritos gibi düşünürler tarafından savunulmuş olan algı anlayışı.
buna göre, bir algı sürecinde, algılayan öznenin algı menziline giren nesne, duyu organlarının gözeneklerine uygun gelen ve öznenin bedeninden çıkan film, suret ve akıntılarla karşılaşan akıntılar, suretler gönderir. işte bu süreci dış dünyaya ilişkin bilgimizin temelini oluşturan duyum ve algılara neden olur.