şükürcü toplumlarda egemenlerin çok sevdiği bir atasözüdür.
halk aza kanaat ederken egemenler daha çok daha çok diye çabalarlar.
aza kanaat etmeyen çoğu bulamaz
bir türlü doymayan kişiler tarafından söylendiğinde gerçek anlamını bulan cümledir.