ölen kişinin ayakkabılarını kapıya koymak

ihtiyacı olanların alması için yapılan ve eskiden beri var olan bir gelenektir.

İnsanı bi tuhaf sen adettir. Yardımdır güzeldir tamam ama ne bileyim dokanır adama.

Yani şair burada hiç tanımadığı bir insan dahi olsa bir ölüm olduğunu ve bu ölümün insanı üzdüğünü anlatmaktadır. O ayakkabının sahibi belki de bir gün önce sokaklarda yürüyordu ama şimdi göçtü gitti falan diye düşündüğünü söylüyor.

ölmüş kişinin sadakası olarak yapılan iştir. adetlere göre ölülerin elbisesi giyilmez ve alınan bir iki küçük hatıra dışında kişiye ait olan her şey ihtiyaç sahiplerine dağıtılır.

son derece duygusal olan bir iş. arada kontrol edilir gelip alan oldu mu diye.