özellikle son dönemde bir çok insanın yaşadığı duygudur.
çeker pimi patlatır kendini diye bende korkuyorum açıkçası. sadece korku da değil hissettiğim. sakallı cübbeli tipler de benim için aynı.
"inancını yaşıyor insan hakkı" falan gibi söylemleri en çok kullananlardan biri olarak bunu söylemem çok saçma ama beni düşman olarak görüp ilk fırsatta yok etmenin derdinde olan bir zihniyete ben neden "ama onun da hakları var" mantığında bakayım ki? her bulundukları ortamda benim ve çevremin yaşam hakkını ihlal edebilecek potansiyelde görünen ve kendini patlatana kadar asla anlayamayacağımız bu tipler için neden tedarikli davranmayım ki?
benim ki artık ideolojik bir kabullenmeyi aşmış doğal bir korunma içgüdüsü haline gelmiştir. bir avm de , caddede, kafede onlardan birini görürsem mümkün olduğunca uzak kalıyorum. en azından tehlike olasılığını azalttığımı düşünerek.