ilk roman olarak kabul edilen gelmiş geçmiş en büyük roman. hayatta üç kez okunmalıymış:
1- en heyecenlı olunan gençlikte
2- hakikatin yavaş yavaş dank etttiği orta yaşta
3-bilgeliğin depreştiği yaşlılıkta
cervantes'in tek kolunu bıraktığı topraklarda derin bir özlemle ispanyol eteği tadında yaşamaktır don kişot biraz da. her zaman kötü niyetli bir kral kraliçe olacak ve yeldeğirmeni bize hep korkuyu fısıldayacak. ve maalesef bize yalan söylese dahi inanacak bir 'sancho panza'mız yok. olmayacak.
aynı zaman da halet-i ruhiyeyi anlatan bir 'nazım hikmet' şiiridir:
ölümsüz gençliğin şövalyesi,
ellisinde uydu yüreğinde çarpan aklına,
bir temmuz sabahı fethine çıktı
güzelin, doğrunun ve haklının :
önünde mağrur, aptal devleriyle dünya,
altında mahzun, fakat kahraman 'rosinant''ı.
bilirim,
hele bir düşmeyegör hasretin hâlisine,
hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek,
yolu yok, don kişot'um benim, yolu yok,
yeldeğirmenleriyle dövüşülecek.
haklısın, elbette senin 'dülsinya''ndır en güzel kadını yeryüzünün,
sen, elbette bezirgânların suratına haykıracaksın bunu,
alaşağı edecekler seni
bir temiz pataklayacaklar.
fakat sen, yenilmez şövalyesi susuzluğumuzun,
sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin
ağır, demir kabuğunun içinde
ve 'dülsinya 'bir kat daha güzelleşecek...