`yalnızlığın, ona alışanlara verdiği teselli, ispirtonun düşkünlerine verdiği teselliden çok daha kuvvetli ve derindir. ben bunu bilirim. ben kimsesizliğin hudutsuz açık denizlerinde avare yüzmesini bilirim. ben umman dalgalarının başımın üstünde kudurarak haykırdığı geceler sabahlara kadar nefesim kesik, göğsüm tıkalı, gözlerim kapalı durmasını bilirim.` sözlerinin sahibidir.
hangi romanında geçtiğini hatırlamıyorum. `bir tereddüdün romanı` ya da `sözde kızlar`da geçmiş olması muhtemel. ama yıllar öncesinden aklımda kalmış bir sözdür. bu sözleri ilk okuduğumda o an kitabı bırakıp art arda bilmem kaç sigara içtiğimi hatırlarım. o gece çarpmıştı beni bu kitap.