bir nevzat çelik şiiri.
ağzımda mavi bir islik
omuz başımda yıldızlar
sırtımda kurşun yanıkları
gültepe sokaklarını adımlıyorum
derelerden caddeye uzanan
yoksul işçi sokaklarını
gözü yaşlı anaların ellerini öperim
sabah çaylarini demlerim isçilerin
genç kizlar sevda siirleri ister
gerçi sokaklar suskun sokaklar kelepçeli
ama gece tepeleme yildizla dolu
mavilerim çocuklarin düslerini
bir ev var köse basinda boyasiz
iki cani eksik iki dali kirik
her gece özenle iki yatak serilir
bahar serinligi anamin elinde yumusacik
nöbetlese yatar bizimkiler
gece boyu sefkat beklenir
parayla alinmazlari satarim
yoksul sokaklarin çerçisiyim ben
heybem kavga nakisli umut dolu
bütün yasaklarin üstünü çizerim
kosarak gelir çocuklar
tamamlanir yarim kalmis yazilar
biter elbet bu firari gezintiler
kirik kapili evinde gültepe`nin
bir bebek aglar babasi yitik
agzimda islik dönerim metris damina
aglama bebegim
türkülü sabah birakirim kapina