askerde ayak ile bot arası kalıp tutmuş bir çoraba sahip olmaktır.
keyfiyetten değil zorunluluktandır.
o anlar küfredersin belki ama sonra o çorap sayesinde dahi hava atarsın.
günlerce aynı çorabı giymek
ev gibi kalınacak bir yer varsa parasızlıkla ilgisi olmayan, direk tembellikle alakası olan davranış. çorap dediğin birkaç saatte kuruyan bir çamaşır. insan zahmet edip iki günde bir yıkayıp asar da şu çorabı sabah sabah şu kokuyu çektirmez etrafındakilere.