`güzel`i tanımlamak için kullanılan metaforların kitle iletişim araçları tarafından toplumsallaştırdığı günümüz dünyasında, hem doğru, hem yanlış olan iddia.
toplum, `güzel` in tanımını, örf, adetleri ile tarihselleştirmiş olduğundan, insan, `güzel` kelimesini duyduğu anda akıl süzgecinden `temiz yüzlü, ay yüzlü, sırma saçlı` gibi tanımlamalar geçer. insanın gördüğü her hangi bir nesne -bu karşı cinsten biri de olabilir, bir kuş da olabilir-, aklındaki güzel tanımını betimleyen metaforlardan birini çağrıştırıyorsa, işte bu `şey`, kişinin zihninde varolan bir anlama tekabül ederek `şey` olmaktan çıkar ve güzel olur. bu anlamda, güzel olan sevgilidir, neden olmasın?
ama, deniliyorsa ki, `ben, kitle iletişim araçları da dahil olmak üzere, hayatımda, bana dayatılan bütün değer yargılarından bağımsız olarak gerçek bir özne oldum (`varolmak`) ve karşıma çıkan her şeyi kendi süzgecimden geçirerek değerlendirdim.`, o zaman eyvallahtır, `güzel olan sevgili değildir, sevgili olan güzeldir.` sözü bir anlam kazanabilir, neden olmasın?