insanın tanımlanamayan bir hüzün, huzur ve sakinlik hissine büründüren eser.
sanki bahar gibi, baharda çıkılan otobüs yolculuğunda pencereden görülen filizlenmiş ağaçların üzerinde düşen yağmur damlalarının ardından güneşin doğması; onca savaşı geride bırakıp yeniden doğmak ama ellerin bomboş olması, verecek kimsenin yanında olmaması gibi... bir anda huzurlanmak ama yalnızlıktan dolayı huzurun buruklaşmaya başlaması gibi...
20'li yaşların başlangıcı gibi... içinde bulunulan ilk arkadaş ortamı gibi.
kankalarla topluca içilen ilk alkol,
deniz kenarında ufka atılan ilk derin gençlik bakışları,
evinin sokağının hanımeli kokması,
gecenin deniz kokması
ve kot ceketi sırtlayıp sabaha karşı güneş doğarken kendini kumsalda bulmak gibi...
gibi... gibi... gibi...
kirlenmek gibi...
arınmak gibi...
bulmak, dokunmak istemek, dokunamamak gibi...
'mutlu olmaya hakkımız yok mu ulan' demek gibi...
gözyaşları...
ılık, huzurlu gibi... soğuk, acılı gibi...
hem senle hem sensiz gibi...
büyüdüm, ama küçüldüm gibi...
küçüldüm, ama büyüdüm gibi...
gibi... gibi... gibi...
yalvarırım beni öldür, yeter ki yanımda ol gibi...
carpe diem'e ağıt gibi...
carpe diem'in ağıdı gibi...
nisan yağmurunu yemiş astfaltta ilerlerken
sağa sola su sıçratan kamyonun çıkardığı ses gibi...