belirli bir kitlenin önderi olan imamların yaptıklarının kitlesine (cemaatine) örnek olmak olması ancak cemaatin imamın yaptıklarından biraz daha fazlasını yapmasına dair örneklendirilen ilişkidir.
` imam osurursa cemaat sıçarmış` sözü bu ilişkinin en güzel açıklayıcılarındandır.