internetin, televizyonun gereğinden fazlasını sunması, kontrolden çıkmasıyla artık kaçınılmaz hale gelen olgudur. yavaş yavaş duyguların sözlük anlamını bilen fakat hissedemeyen robotik yaratıklara dönüşmemize sebep olacak olandır. artık samimiyetsizlikte sınır tanımayan, haber düzenini bir acılı, bir laubali haber şeklinde düzenleyen bültenlerin, gençliği korumak adına (?) sevişme sahnelerini kesen yalnız ne hikmetse kanlı katliam sahnelerine eli uzanmayan, o sahneleri tehlikeli görmeyen kanalların etkisiyle başlar bu döngü. tepkisiz kalırız, uyuşuruz önce şiddete karşı. dayanıklılaşmaya başlar bünye şiddet pornosu şekline gelmiş haberlere, filmlere. farkına bile varmayız şiddetin etkilerinin, farkındasızlık en kötüsüdür ve de, işaretidir şiddetin kanıksandığının, olağan sayıldığının.
sonra internetle, sonsuz karanlık okyanusla beslerler sizi. öyle bir okyanus ki 15 yaşındaki kızın hayatını anlatan bloglardan, infaz görüntülerini onurla sitelerine koyan teröristlere kadar her şeyi barındırır, dilediğinizce kulaç atabilirsiniz burada, siz yeter ki isteyin! ve merak başlar o evrede. başkalarına acı vermenin nasıl bir his olabileceği merakı. kimse demez ki ben başkalarının ölmesini izlemek istiyorum, nasıldır bu diye bakmak ister sadece ilkel içgüdüsüyle, duyarsızlaşma evreleri id i de biraz özgür kılmıştır çünkü, hayvan kan kokusunu arar yavaşça burnunu çıkarıp. merakla devam eder her şey, cinayet merakı, tecavüz merakı, şiddette taraf olmanın merakı. ne olduğunu anlamadan bağımlısı olunur şiddete tanık olmanın. tanıklıktır ki sanıklıktan kötü. çünkü durdurabilecek gücü olduğu halde önünde işlenen cinayeti durdurmamak, biraz da hayvani bir merakla izlemeyi istemek, bıçağı saplayana el vermek gibidir, düpedüz cinayetten pay almaktır.
ve o da yetmemeye başlar bir süre. insan ki iradesiz canlı. yaptığı şey başkalarına zarar verse de yapmaya devam edecek olan mahlukat. hayvanlara laf atan, hayvanların da altında bir kategoride yer alan tek hücreli. dibini görmeden bırakmaz hiçbir şeyi. ve döngü tanık kalmayı sanık olmaya çevirerek devam eder. sonunda zevk için insan öldürürken bulur kendini. yavaş yavaş kapkara olmuştur ruhu, pişmanlık yıllar öncesine ait zayıf bir duygudur gözünde.
böylece tamamlanır döngü, ve yavaş yavaş yok eder içine aldığını kişiyi. sadece izler karadelik kendini yutarken kişi. yıllar önce, her şey başlamadan, döngü daha görünmemişken, bir çocuk, lekesiz insan tohumu, günahsız masum bir çocuk olduğunu aklına getirmeden. ve toplum bakar sadece yarattığı katile. suçlar ve çarmıha gerer, yaratılacak ve yok edilecek yeni maşalar arar kendine. halbuki asıl suçlu masumken canileşen insan evladı değildir. yargılanması gereken o insan evladından bir cani yaratan karanlıktır. karanlığın askerlerini tek tek indirmek fayda etmez, son hızıyla ruhları karartan kötülüğe karşı. herkes de bilir bunu. kolunu yumruk yapıp kaldıramayacak kadar da uyuşmuştur yine de bilenler.
kapatın televizyonlarınızı, bilgisayarlarınızı. kitaplarınızı tekrar alın elinize. iletişim keşfedin tekrar. karadelik sizi de içine almadan önce.