yılmaz odabaşı`nın bir şiiri.
sokulsan rahmanların şeho dağ rüzgarı kokardı
öpsen kıl`dı şeho, koklasan duman
bilmezdi şalvarının renginin neden değiştiğini
ve kentte
duvar yazılarının neden eksildiğini
siverek ovasına akşam inerdi
şeho avluda tütün sarardı geceleri
sorsam birilerine:
`-şeho ne bilir` derdi...
oysa
o,
bildiği kadar
ve bildiği gibi yaşardı
ilkmayıs sabahlarının güzelliğini
bozkırı,
yağmuru
ve nal seslerini
daha
çınlar kulaklarımda bir buruk ezgi
öksüzlüğümdü kuşatılmış siverek geceleri