en önemlisi adını duyurmaktır.
bir örgüt neden eylem yapar. ben varım demek için. örgütün en büyük korkusu bilinmemek, tanınmamak ve eğer terör örgütü ise korkulmamaktır. terör örgütleri korku salarak isimlerini duyururlar. cana kıyarlar, kan dökerler böylece kendini bir güç gibi göstermeye çabalar.
adı duyulmayan, zikredilmeyen bir örgüt yok olmaya mahkumdur. peki biz ne yapıyoruz. çıkıyoruz en yetkili ağızlardan günde milyon defa terör örgütlerinin adını söylüyoruz. yok pkk, yok ışid/deaş, yok dhkpc arkadaşım anma şunların adını. halk bunlara karşı tepkilerini artırmakla birlikte hala varlıklarını tanıyor ve içlerindeki korku artıyor, böyle bir niyetiniz yok elbet ama yapmayın reklamlarını. onların bazen terör yaparak başaramadığı reklamı milyonlara duyuruyorsunuz, teröre meyilli olanlara yol gösteriyorsunuz.
düşünün şimdi neden için asala terörünü konuşmuyoruz. vakti zamanında bu örgüt bir şekilde yok edildi ve o tarihten sonra adı anılmadı. şimdiki gençlerden kaç tanesi onu biliyor bir düşünün? bir de yok edilen asalanın adı o günden bu güne söylenmeye devam etseydi ne olurdu bunu düşünün.
meydanlarda daha çok alkış alacağız diye teröristlerin yapamadığı reklamı yapmayın. mücadeleyi sonuna kadar sürdürün/sürdürelim ama her fırsatta onları insanların gözüne sokup hala varlar, biliyoruz onlarla savaşıyoruz demeyin.