hastalık ve ilaçlar konusunda oldukça bilgili ve biraz da takıntılı yazar. her eserinde bir hastalık ve ilaç kendisine bir rol bulmuştur.
peyami safa
türk edebiyatının gelmiş geçmiş en sağlam yazarlarından biridir. kadınlardan çekmiş olsa gerek ki romanlarında hep rahatsız edici bir kadın tipi bulunur. toplumun batılılaşmaya ayak uyduramadığını, yanlış anladığını yazar genellikle. `yalnızız` adlı romanda samim karakteri aracılığıyla kurduğu `simeranya` muhteşemdir. `dokuzuncu hariciye koğuşu` adlı romanda `dünyanın hiçbir nüzhet`i yalan söylememelidir` diye bir söz geçer ki, beni benden alır hâlâ.
`yalnızlığın, ona alışanlara verdiği teselli, ispirtonun düşkünlerine verdiği teselliden çok daha kuvvetli ve derindir. ben bunu bilirim. ben kimsesizliğin hudutsuz açık denizlerinde avare yüzmesini bilirim. ben umman dalgalarının başımın üstünde kudurarak haykırdığı geceler sabahlara kadar nefesim kesik, göğsüm tıkalı, gözlerim kapalı durmasını bilirim.` sözlerinin sahibidir.
hangi romanında geçtiğini hatırlamıyorum. `bir tereddüdün romanı` ya da `sözde kızlar`da geçmiş olması muhtemel. ama yıllar öncesinden aklımda kalmış bir sözdür. bu sözleri ilk okuduğumda o an kitabı bırakıp art arda bilmem kaç sigara içtiğimi hatırlarım. o gece çarpmıştı beni bu kitap.
hangi romanında geçtiğini hatırlamıyorum. `bir tereddüdün romanı` ya da `sözde kızlar`da geçmiş olması muhtemel. ama yıllar öncesinden aklımda kalmış bir sözdür. bu sözleri ilk okuduğumda o an kitabı bırakıp art arda bilmem kaç sigara içtiğimi hatırlarım. o gece çarpmıştı beni bu kitap.