gerçeğin yüze vurulması ifadesidir.
malum öyküsü vardır.
kral çıplak
türkiye`de çok fazla örneği olan, herkesin bildiği ama herkesin bilmesine rağmen devam eden saçma mevzulara karşı söylenebilecek kelime grubu.
rüşvetle iş döndüğünü herkes bilir,
adamı olmayanın bir yerlere gelemeyeceğini herkes bilir,
mafyalaşmaların olduğunu herkes bilir,
yargıya siyasetin müdahale ettiğini herkes bilir,
ama yine de adalet vardır bir yerlerde ve biz ona inanırız.
rüşvetle iş döndüğünü herkes bilir,
adamı olmayanın bir yerlere gelemeyeceğini herkes bilir,
mafyalaşmaların olduğunu herkes bilir,
yargıya siyasetin müdahale ettiğini herkes bilir,
ama yine de adalet vardır bir yerlerde ve biz ona inanırız.
bir haluk levent şarkısı.
sözleri şöyle imiş:
Fermanlar verildi
Perdeler gerildi
Halılar serildi
Dediler kral bugün görünecek
Dediler gören herkes sevinecek
Haberler salındı
Tedbirler alındı
Davullar çalındı
Dediler kral bugün görünecek
Dediler gören herkes sevinecek
Anne bak kral çıplak...
Kral çıplak göründü
Saray dehşete büründü
Ağlar gibi gülündü
Dediler kral meğer çıplakmış
Dediler tören değil tuzakmış
Hikaye tutmadı
Ahali yutmadı
Çocuklar kutlandı
Dediler kral meğer çıplakmış
Dediler tören değil tuzakmış
Anne bak kral çıplak...
Şiir (Haluk Levent):
Uzun kısa bir öykü bu
Sıradan sessiz bir film gibi
Görevim anlatmak oldu
Akıtmak bendeki zehiri
Yıllar önce bir genç vardı
Yüreğini yakan bir sevda
Herşey böyle başladı
Işıklar sönük kaldı
Tutunmuştu... köşe başı
Kalmamıştı açık kapı
Kaçtı durdu yıllar boyu
Herşey böyle başladı
Sonra bakmış dünya yokmuş
Umutları göçmüş gitmiş
Parasızlık yalan sarmış
Çareyi kaçmakta bulmuş
Küçük çarklar büyük çarklar
Birbirinden ne anlar
Döner durur zevke dalar
Yeni dişliler arar
Kendi oldu işte dişli
Bilmediği yola girdi
Gördü bütün gerçekleri
Sustu durdu herkes gibi
Şehir heyecanı aldı
Bunu da kendinden yaptı
Beyaz saçlar gözler söndü
Düşündeki düşte kaldı
Haluk uzak kendine
Kalmamış derman derdine
Yok sorunum mükemmelim
Dese de inanma sözüne
Kral nerde diye sorma
Sende bende bizde onda
Çıplak diyen kral olur
Taç giyen oturur tahtına
Patron burda köyde ağa
Evde koca okulda hoca
Dayı baba abi ana
Kral vardır her tarafta
Krallıklar ülkesinde
Doldurur seven kesesini
Haluk görür kaybedeni
Ne zaman baksa aynaya
İtaat et biz kralız
Toz kondurma kendimize
Aslında yok terzi bile
Giyisileri biz yaparız
sözleri şöyle imiş:
Fermanlar verildi
Perdeler gerildi
Halılar serildi
Dediler kral bugün görünecek
Dediler gören herkes sevinecek
Haberler salındı
Tedbirler alındı
Davullar çalındı
Dediler kral bugün görünecek
Dediler gören herkes sevinecek
Anne bak kral çıplak...
Kral çıplak göründü
Saray dehşete büründü
Ağlar gibi gülündü
Dediler kral meğer çıplakmış
Dediler tören değil tuzakmış
Hikaye tutmadı
Ahali yutmadı
Çocuklar kutlandı
Dediler kral meğer çıplakmış
Dediler tören değil tuzakmış
Anne bak kral çıplak...
Şiir (Haluk Levent):
Uzun kısa bir öykü bu
Sıradan sessiz bir film gibi
Görevim anlatmak oldu
Akıtmak bendeki zehiri
Yıllar önce bir genç vardı
Yüreğini yakan bir sevda
Herşey böyle başladı
Işıklar sönük kaldı
Tutunmuştu... köşe başı
Kalmamıştı açık kapı
Kaçtı durdu yıllar boyu
Herşey böyle başladı
Sonra bakmış dünya yokmuş
Umutları göçmüş gitmiş
Parasızlık yalan sarmış
Çareyi kaçmakta bulmuş
Küçük çarklar büyük çarklar
Birbirinden ne anlar
Döner durur zevke dalar
Yeni dişliler arar
Kendi oldu işte dişli
Bilmediği yola girdi
Gördü bütün gerçekleri
Sustu durdu herkes gibi
Şehir heyecanı aldı
Bunu da kendinden yaptı
Beyaz saçlar gözler söndü
Düşündeki düşte kaldı
Haluk uzak kendine
Kalmamış derman derdine
Yok sorunum mükemmelim
Dese de inanma sözüne
Kral nerde diye sorma
Sende bende bizde onda
Çıplak diyen kral olur
Taç giyen oturur tahtına
Patron burda köyde ağa
Evde koca okulda hoca
Dayı baba abi ana
Kral vardır her tarafta
Krallıklar ülkesinde
Doldurur seven kesesini
Haluk görür kaybedeni
Ne zaman baksa aynaya
İtaat et biz kralız
Toz kondurma kendimize
Aslında yok terzi bile
Giyisileri biz yaparız
dürüst olmayan insanoğlunu hicve boğan hikaye.
bir gün iki uyanık terzi kralın huzuruna çıkar ve sadece zeki insanların gördüğü, aptalların göremediği bir kumaşı kendisine göstermiş gibi yaparak elbise dikeceklerini söyler. aptal gözükmek istemeyen kral kumaşı beğenmiş gibi yapıp, kabul eder ve terzilere de güzel bir miktar ödeme yapılır. durum ahaliye anlatıldıktan ve aslında var olmayan elbise dikildikten sonra kral, halkın huzruna çıplak bir şekilde çıkar. insanların hiçbiri bozuntuya vermez ve hepsi de aptal olduklarını gizlemek için elbiseyi görüp çok beğenmiş gibi yapar. ta ki çocuğun biri meydanda kralı görüp annesine: `kral çıplak anne. kral çıplak!` diye haykırıncaya kadar... bunun üzerine insanlar arasında kral sahiden çıplak uyanışları çığ gibi büyür ve sonunda tüm ahali kralın çıplak olduğunu onaylar. kral ise hala bozuntuya vermemesine rağmen tüm halkının önünde rezil olur, yerin dibine göçer.
bir gün iki uyanık terzi kralın huzuruna çıkar ve sadece zeki insanların gördüğü, aptalların göremediği bir kumaşı kendisine göstermiş gibi yaparak elbise dikeceklerini söyler. aptal gözükmek istemeyen kral kumaşı beğenmiş gibi yapıp, kabul eder ve terzilere de güzel bir miktar ödeme yapılır. durum ahaliye anlatıldıktan ve aslında var olmayan elbise dikildikten sonra kral, halkın huzruna çıplak bir şekilde çıkar. insanların hiçbiri bozuntuya vermez ve hepsi de aptal olduklarını gizlemek için elbiseyi görüp çok beğenmiş gibi yapar. ta ki çocuğun biri meydanda kralı görüp annesine: `kral çıplak anne. kral çıplak!` diye haykırıncaya kadar... bunun üzerine insanlar arasında kral sahiden çıplak uyanışları çığ gibi büyür ve sonunda tüm ahali kralın çıplak olduğunu onaylar. kral ise hala bozuntuya vermemesine rağmen tüm halkının önünde rezil olur, yerin dibine göçer.