Alt kattaki komşu.
Gidişi zamanımıza denk düşen; onurun, erdemin sözlükteki kadar dürüst anlamlarını hayatları boyunca taşımış son insanlardan biri.
Osura osura gündem analizi yapmak.
Gezi Parkı`na çıkıp direnişi şöyle bir süzdüğü için müşterileri kaybedince hükümete `Niye böyle yapıyorsunuz? Ben de sizdenim, alsanıza beni de aranıza` diyerek sitem eden reklamcı. Öyle bir kardeş, öyle bir eş, yıllardır devam eden başarılı bir iş hayatı derken bu halde görmek çok acı.
Dünya bir mizah dergisi olsaydı, anasayfası olmayı hak eden ülke.
Akla Pompei`i getirendir. Civarına yerleşip de zevke, sefaya dalma; taş olursun taş!
Roboski`nin hesabını soramayanların; çünkü zaten Roboski`ye ciddi vicdani borç takanlardan birinin vaadi.
Anneannelerimizin en sevmediğimiz komşularının bileşeni, totali, kolajı olan teyze. Fitneci, fesat, kibirli; ama matrak ihtiyar.
Aslında kazın da mağdur olmasıdır. Ne münasebettir de flamingo ondan değerlidir?
Direniş zamanı 6 Haziran`da Çapul Tv olarak canlı yayına başladılarsa da, aslında uzun zamandır protesto gösterilerini, anmaları, yürüyüşleri canlı yayınlayan bir ekip. 13 yıldır var aslında. İçlerinde daha önce İspanya`da, Yunanistan`da ayaklanmalara katılıp, oralarda olup biteni yayınlayanlar da var, tekel direnişini de yine onlar yayınlamışlardı. Yıllardır ana akım medyanın gösterdiği taş atan gösterici görüntülerinin dışında bir de polis ne yapıyor ona bir bakalım demişlerdir bu arkadaşlar. Gezi zamanı da 28 Mayıs sonrası sokakları dolduran kalabalığı sosyal medyada örgütlenmeye götüren, onların yayınladığı görüntülerdi.
Cv gönderilen ve aylarca yanıt beklenen şirketin numarası değil mi bu? Ben osurmadım, yandaki osurdu.
böyle de saçma bir anıya neden olan olay.
böyle de saçma bir anıya neden olan olay.
Cümle daire kıdemlisinin asabında vuku bulan laçkalaşma ile sesin soluğun, sabahın selamın Sudan susuzluğuna benzediği bir an kibarca sorulan `şunu alabilir miyim acaba` sorusuna `al be alllll` diyerek karşılık veren emektarlar emektarı da varsa kollar yastık yapılır da kahkaha nasıl tutulur bir bakılır. Kahkaha da siz kovdukça daha bir baskın gelmesin mi? Siz bastırdıkça şiddet artar; 3.4, 4.5, 5.6, 6.7, 7.8... derken enkazsınız. Bundan böyle ya onlardan birisiniz ya da kapının önünden bile geçmeyiniz.
Azıcık aykırı olan tv programı; ama çok da aykırı değil.
Yetenekli, çalışkan, azimli ve yaratıcı pek çok müzisyen adayının hevesini kırabilecek kadar yetenekli ve yaratıcı. Çalışkanlık, azim filan biraz ezik hissettiriyor insana kendini onun yaptıklarına bakınca.
Hevesi Cumartesi`de kalmış zavallı, mutfakta geçkin bir anne, salonda göbeğinde kumandayla uyuyan bir baba, duşta bir kürek mahkumu, yatakta nine/dede, markette pijamalı müşteri, balkonda çamaşır toplayan abla, donarak babadan gizli sigara içen ağabey, külhanbeylerin arasında bir eşcinsel, gece yarısı metroda bir kadın gibi bir şeydir. Halbuki Cumartesi öyle midir? Camila Vallejo gibi kadın, Subcomandante Marcos gibi adamdır Cumartesi kişisi. İnsan sahibi olan haftanın gününe çekermiş, bir Cumartesi`ye bak, bir de Pazar`a bak.
sıkar sıkmaz sigara yakan kız kardeşi bir kenara çekip, yanaklarını şöyle bir okşamaya neden olan ürün.
Sözün kendisindeki ırkçılıktan da (vegi deyişle türcülükten de) anlaşılabileceği gibi, zaten küçük oluşu mide bulandırıcıdır. İnsan bilir ki o minicik şey bir mikroskobun altında rengarenk, afili, bir sürü rengi, girintisi, çıkıntısı, korkunç güçlü gözleri olan gizemli bir yaratık. Bu kadar görkemin bu kadar küçük bir vücuda sığabilmesinde hakikaten tiksinti verici bir şey vardır. Bu da ne demektir? Totişkosu yere yakın olandan korkmalısın misali, sen onun bacak kadar boyuna bakma. Büyük cinnet küçük civeleğin elindedir.
Asker iken savaşmaktan vazgeçip kendini ilime irfana, felsefeye, edebiyata adamış; hayatını ölümün nasıl bir his olduğunu merak ettiği için intihar ederek sonlandırmış ve gelecek kuşaklar bu meraklarını gidermek için hayatlarına kıymak zorunda kalmasın diye ölümünün her anını kaleme almış, memleketin ilk materyalist şairi.
Bazılarına kan bağıyla doğuştan gelen, bazılarının ise uğruna en az 35 yıl çalışmaları gereken hak. İkinci gruptakiler o hakkı da doya doya kullanamaz üstelik. İlla bir şeyleri eksik kalacak, bakım hastası ana babaya, eşe bakacak, bu hayata hak ettiği tüm haklar gibi, tembelliğini de sadece koklamış biri olarak veda edecektir.
Kendi alanı dışındaki her yeri çöplük, bütün insanları da bakteri olarak gören kişinin işi. Yere çikolata kağıdı attığında kendisini uyaranlara `ben çevreyi kirletmiyorum ki, New York`u kirletiyorum` diyen Louis C.K. kafasındaysa, bu yaptığı ayıp değil dadaist eylemdir. Yok bildiğin ciyak ciyak bir zilliyse hakikaten aç ağzını yum gözünü dünyasını şaşırsın.
Sanki biraz da boş gezen, sürekli tüketen zengin çocuğunun yancısı olan kişi anlamı var. Hem boş geziyor, hem de fakir ve beleşçi.
İlişkisi rutine bağlamış kızların küçük, sevimli, cici hobisi.
Toplum tarafından ayıplanan, fakat müptelası olan kişiye `yemişim toplumunu` dedirten bir çeşit meditasyon. Trans halindeyken ruh ile parmaklardan özellikle serçe olan arasındaki o müthiş his bulantısını anlayabilen yoktur bu deneyimi yaşamayanlar içinde. Kabuk, deriye sıkıca yapıştırılmış bir yara bandıdır, onu söküp atmak dışında hiçbir şey rahatlatamaz insanı. Altında, zamanında fark edilmemiş derin travmatik hadiseler vardır ve bu bir, beynin sözle dile getiremediği, ifade edemediği şeyleri, fiilen vücut üzerinde göstermesidir kabul.
Fatih semti. Adı eskiden kilise olan Zeyrek Camii`nden geliyor. Kültür mirası olduğu için korunmaya alınmış, bunun camdan bir panoya yazılı olduğu yerde başlayan basamaklardan çıkınca milenyum çağı terk ediliyor. İnsan üstündekini başındakini kendine yakıştıramıyor. O yapılar, bahçesinden kaldırma uzanan mezarlarıyla evler, yerdeki her bir taş kabus gibi tarih kokuyor. Büyü semt.
Bir zamanlar tamirhanelerle, şimdi ise kafelerle dolu, Zeyrek`te bir semt. Muhafazakar burjuvazinin aktığı alem de denebilir. Yan yana dizili kafelerde başörtülü bacılarımız, temiz yüzlü delikanlılarımız bir ellerinde tabletler, sigaralar, oturur sohbet ederler, yerler, içerler. Her muhafazakar burjuva için seçenek mevcut. Biri daha entelektüel muhafazakara hitap ediyor, girişi muşambalı; diğeri muhafazakar tikiler için, daha şık, pahalı. Fakat içinde Tom Robbins fotoğrafı olanına girince apışır insan. Bu insanlar Dur Bir Mola Ver`i okuyabiliyorsa, kutsal kitaplarını nasıl okuyabiliyorlar diye düşünür.