Futbol dışında her şeyin konuşulacağı, türkiye nin en büyük derbisi.
Sevgilisi münnever karabulut(17) un başını 2009 yılında testere ile keserek öldüren vahşi bir canlı. 10.10.14 tarihinde hapishane de intihar etmiştir ve ölmüştür.
Kürt vatandaşlara ön yargının tekrar tavan yapmasını sağlayan eylemlerdir. Akp nin ne kadar naylon bir parti olduğunu gösteren eylemlerdir. Gezi Eylemlerinde ölen her birinin ismini beynine kazımış kürt vatandaşlardan 30 küsur ölü vardır ayrıca kobani de ışid`in katliamı vardır, ancak bu eylemler türklerden yeterli desteği görmemektedir. Hizbullah ın aslında hiç bu ülkeden gitmediğini gösteren eylemlerdir. Eğer türk hükumeti kobane ye destek sağlamazsa; akrabalarını, kardeşlerini, annesini, babasını, çocukluk arkadaşını, sevdiğini kaybetme acısı ile türkiye de ki kürt vatandaşlar durmayacaktır, eylemler hızla devam edecektir, zarar daha fazla olacaktır ki eğer kobane düşerse türkiyenin yeni sınır komşusu ışid terör örgütü olacaktır.
bir yazar fikri, bir ütopya, bir düşünce biçimi değil, sanal olarak belki yeni bir akım.
bu başlık altına kötü, iyi, çirkin, nefret veya herhangi bir duygu ile yaşadığımız ve unutamadığımız olayları ya da hayal gücümüzün sınırlarını zorlayıp hikayeler yazarsak, ee madem yazarız. bir gün sözlük büyür ve ünü kıtaları aşarsa o zaman türkiye sözlük kitabı olarak basılabilir.
bu başlık altına kötü, iyi, çirkin, nefret veya herhangi bir duygu ile yaşadığımız ve unutamadığımız olayları ya da hayal gücümüzün sınırlarını zorlayıp hikayeler yazarsak, ee madem yazarız. bir gün sözlük büyür ve ünü kıtaları aşarsa o zaman türkiye sözlük kitabı olarak basılabilir.
gezi de palayla gezenler de gitsin, palacılar kafa kesenlere karşı diye de anlam çıkarılabilirmiş.
20. yüzyılın en etkili Alman şairi, oyun yazarı ve tiyatro yönetmeni.
Biyografi
Bildiğimiz kadarı ile Bertolt Brecht; geçen yüzyılın sonunda kağıt, ipek, pamuk ve yün sanayisinin kurulmasına karşın henüz köy görünümünde, ancak, her hafta Bavyeralı köylülerin pazarda ürettiklerini satmaya geldikleri büyük bir kasaba damgasını taşıyan Augsbourg`un bir işçi mahallesinde, 10 Şubat 1898`de doğdu. Brecht`in annesi, Kara Orman`ın yüksek memurlarından birinin kızıydı. Böylece Brecht, annesi yoluyla, `Baar`ın köylü soyuna bağlanıyordu. Sonabe yaylası ile Bade arasında yer alan Baar, büyük köknar ağaçları, çimenlikler ve otlaklarla kaplı bir bölge idi. İşte Brecht, Kara Orman insanına özgü o sertliği, o yalnızlık eğilimini, o pratik görüşü, o ölçülü kurnazlığı bu halktan aldı. Babasından ise Brecht, mimik ve hareketlerinde kendini gösteren bir açık sözlülük, belirgin, yapmacıksız bir zevk ve halk sanatına eğilim gösteren bir ilgiyi aldı.
Bu iki köylü soyun karişımı, Brecht`i basit ama güvenli zevkleri olan bir insan haline getirdi. Brecht`in babası, aile geleneklerine bağlı, iyi davranmaya özen gösteren, şevkati az, ağzı sıkı, mesleğinin ve toplum yaşamının zorunlulukları altında ezilmiş bir insandır. Baba Brecht, oğlu Bertolt`un suskun, dikkafalı, isyankarlık ve taşkınlık gösteren tavırlarından hoşlanmamaktadır. Brecht`in çocukluğunu, bu aile ortamı içinde tasarlamak pek zor olmasa gerek; ateşin başında geçirilen uzun kış akşamları, şehirde pazarları yapılan sonu gelmez gezintiler, pazar elbisesi, annenin tenceresi, babanın işi ve okul ödevleri... Biraz tekdüze, sıkıntılı, durgun bir çocukluk...
Brecht, bu dönemden büyük bir boşluk, yitirilmiş bir zaman, alışılmış bir eğitim anısı taşıyacaktır kendinde. Bu günlerden O`na kalan tek şey ise; sokakta geçirdiği günlerdir. Gidip gelenleri, satıcıları, tüccarları, sokak çocuklarını, dilencileri, tüm yasaları ve alayları görecektir. Sokak, O`nun için, tam anlamıyla dünyayı tanımanın bir yolu ve oyunda yenilmenin acı yaşantısıdır. Dünyayı tanımaya başlayıp eşitsiz gelişmenin sonuçlarını gören Brecht, tüm geleneklerden bunalmaya başlar. İnsanlar arasındaki bu ayrımları, bu küçültücü bölünmeleri kabul edemez hale gelir. Baba evinde yediği hazır ekmeği açlarla paylaşmak ister.
Brecht, liseyi bitirdikten sonra üniversiteye gider. O da, iyi aile çocuklarının yolunda yürümektedir. 18 yaşında tıp öğrenimine başlar. Önünde, ailesine uygun bir meslek kapısı açılmıştır. Gelgelelim, iki yıldır süren savaş, bu tasarıları gölgeler. Brecht, o sıra Münih Üniversitesi`ne yazılmıştır. Hocalar, gençliği bekleyen kaderi düşünerek, disiplini gevşetirler ve Brecht, öğrenciliğine meyhanede devam eder. Önünde büyük bir bira bardağı, arkadaşlarıyla birlikte askeri olayları ve günün felaketini yorumlamaya koyulur...
Ait olduğu sosyal sınıfa başkaldırış, Brecht`de çok genç yaşta başlamıştır. Daha 16 yaşında bir lise öğrencisiyken, sol eğilimli yayın organlarında şiirler bastırmış, öğretmenlerin otoritesine karşı saygısızlığı nedeniyle sınıfta kalma tehlikesine düşmüştür. 1915 yılında, `En tatlı şey, vatan uğruna ölümdür` konulu bir kompozisyonda, anti-militarist görüşünü şiddetle savunup kompozisyon konusunu yalnızca bir propaganda aracı olarak niteleyince, okuldan kovulması söz konusu olur. Bir öğretmeni, Brecht`in kompozisyonunu, kafası karışmış bir öğrencinin işi olarak değerlendirerek olayı yatıştırır.
Gelen Emperyalist Paylaşım Savaşı`yla, Brecht, savaşın sonuna doğru sıhhiye hizmetinde çalıştırılmak üzere askere çağrılır. İstemeye istemeye orduya katılır. Oysa 4 yıl önce, Almanya`nın gençleri, hükümetin çağrısına sevinçle masaları yumrukluyarak cevap vermişler, defterlerini ve kitaplarını yakmışlar, dükkanlarını kapamışlar, tezgahlarını bozmuşlar, yurtseverlik şarkıları söylemeye koyulmuşlardır. Brecht, çevresinde karışıklığın, ailesinde düzensizliğin hüküm sürdüğü bir sırada, kışlaya yalnız gider. Artık sokaklarda ne resmi geçitler vardır, ne de sevinç haykırışları. Dükkanların kepenkleri kapalıdır, yaslıdır. Kır hastaneleri can çekişen, son nefesini veren, cinnet getiren insanlarla dolmuştur. Hastaların acıdan attığı çığlıklar altüst etmiştir Brecht`i. Yurt savunması bahanesiyle savaşa gönderilen `meçhul askerin`, memleketine götürülüşündeki garip ve ikiyüzlü güldürüyü düşünür.
Savaş bitince Brecht, memleketine dönerek işçi/asker meclisinde birkaç gün bulunur. 1918 yılının sonrasında, Alman genelkurmayı ile emekçi halk arasında baş gösteren sivil savaş ve Hitler`in iktidarı aldığı 1933 yılına kadar olan bir süreç başlamıştır artık. Brecht önceleri, tüm aydınların ve sanatçıların girdiği savaş bunalımına düşecektir. Ekspresyonizm, yani dışavurumcu sanatın etkili olduğu yıllardır bu yıllar. Tüm vahşeti ile yaşanan savaş, sanatçılarda, korkunun ve acının getirdiği tepkilerle çığlıklara dönüşmüş ürünlerin ortaya çıkmasına neden olur. Öznel-idealizmin yaşandığı bu süreçte Brecht, barikatlar arkasında girdiği çatışmalardan çıkarak Münih`e gitmeye karar verir. Münih`te tüm aydınların, sanatçıların toplandığı kahvede savaşına devam edecektir. Bu kahvede, siyasetten, edebiyattan, sanattan, hekimlikten ve devrimden konuşulur. Birbiriyle çatışan, birbirini tamamlayan, çürüten, zenginleştiren bir düşünceler dünyası, bir masanın çevresinde doğar ve gece bastırıncaya kadar sürer.
Brecht, ilk şiirlerini bu kahvede kaleme alır. Onları dergilere gazetelere gönderir. O günlerde, kimsenin söylemeyi göze alamadığı şeyleri söyler bu ürünler. Eski cephe arkadaşlarının öfkesini, memleketin geleceği için beslediği yıkılmaz inancı ve onların boşu boşuna ölmelerini ele alır. Emperyalistlerin girdikleri paylaşım savaşında ölen `Ölü askerin efsanesi` ni anlatır. Eski askerler, alkışlamak yerine, bardakları fırlatırlar Brecht`in kafasına. Ancak, daha sonra yenilmiş askerler, içerdeki siyasetin bir kere daha kurbanı olurlar. Ülkesinden kaçan imparator, Almanya`nın simgesi olarak kalacaktır. Erkekler, kadınlar, çocuklar, sefil şehirlerde açlıktan kırılmaya başlar. Ülke içinden yükselen sesleri, kovuşturmaları ve kuvvetleriyle ezeceklerdir. Brecht, bunların yaşandığı süreç içinde her yerde görülür. Çarşı meydanlarında, satıcılarla, işsiz güçsüz dolaşanlarla ve hınca hınç ihbar ve homurdanmayla dolup taşan meyhanelerde; kara listelerin düzenlendiği gazete idarehanelerinde... Her şeyi duyar ve her şeyi görür.
Büyük bir tutkuyla çalışan Brecht, ilk ürünlerinin pratiğini sergiler. `Baal`, Brecht`in ilk tiyatro oyunudur. 1922`de Leipzig`de sergilenen `Baal`, insandan çok toprağa yakın varlıklardan birinin hikayesidir. Bu, yarı bitki, yarı hayvan, yapışkan otları ile su yosunlarının oluşumundan hoşlanan bir varlıktır. Şair, yabancı, oduncu `Baal` topluma duyduğu tiksintiyi şarkılarla dile getirir; şarap, şehvet, sadizm ve ölüm şerefine cümbüşlü, azgın bir yaşam sürer. Zındıkların bu yeni tanrısı, bu alkol yada şiir sarhoşu, bu yerle gök arasındaki çıplak yaratık, sonunda bir köpek gibi kuyruğu titretir. Bu oyun bir toplum eleştirisidir, ancak, siyasal anlamda bir eleştiri özelliği taşımaz. Yapıcı eleştiriyi içermeyen bu oyun, yolu üstündeki kurumları, sözleşmeleri ve özellikle insanların korkunç gururunu ezip geçen bir buldozer gibidir. Sadece doğa, gök, deniz ve bulutlar ölümsüz ve coşkun bir gözleyiş içinde değişmeden, kaygısız kalırlar.
İkinci oyunu `Kentlerin Ormanında`, ilk kez 1922`de, Münih`te sahnelenir. Bu oyunda, birbirinden nefret eden iki kişinin, karşılıklı kinlerine ve onların birbirlerine oynadıkları acımasız oyunlarına karşı, suç ve ahlaksızlığın hüküm sürdüğü büyük kentin ilgisizliğini anlatır. Brecht, bu dram karşısında seyirciye şunları önerir: `Kavga motifleri üstüne kafa yormayın, hikayenin insancıl yanıyla ilgilenin. Taraf tutmaksızın, savaşçıların talihleri üstüne düşüncenizi söyleyin ve sonuca göre çıkarınızın nerede bulunduğunu hesaplayın.`
Toplumsal eleştiriden henüz yoksun olan Brecht, bu dönemin Avrupa`da insanlar üzerine yığdığı gerçeklere karşı duyduğu tepkileri, naif bir şekilde dile getirmektedir. Henüz bilimsel bir temelden yoksun olan Brecht, aslında bir çıkış yolu, yani çözüm aramaktadır. Peki neydi bu gerçekler? Bu gerçekler, Emperyalist Paylaşım Savaşının yoksul insanlara yüklediği acılar ve sanayileşme ile birlikte kentlerin büyüyerek yeni bir savaş alanına dönüşmesidir. Bu kaos ortamı içinde, yüzyıllar önce Avrupa`dan `Yeni bir dünya` kuracağız diye, yeni keşfedilmiş Amerika kıtasına göç eden Avrupa burjuvazisinin, orada yarattığı yıkıcı değerlerin tekrar Avrupa`ya gelişidir bu. Yaşadığı düzenin değerleriyle boğuşan insanların, birdenbire karşı karşıya kaldığı gerçeklerdir bunlar. Belki de kapitalizm, ciddi anlamda ilk defa kendini hissettirmektedir. Zaten `Kentlerin Ormanında` adlı oyunda sözü geçen kent, Şikago`dur.
Brecht`in bu yıllarına rastlayan 3. çalışması ise; `Ev Vaazları` adını taşıyan bir şiir kitabıdır. Bu kitabın oluşumu bu yıllara rastlar, ama basılış tarihi 1927`dir. `Ev Vaazları`nda, bütünüyle alaycı bir havaya bürünmüş olan elli şiir, Brecht`in uzun süredir beklediği bir anda elde etmesine neden olur. Nedir beklediği? E, tabi ki rezalet çıkarma...
Bu yüzden yıllarca sırtında anarşist, yıkıcı, bozguncu damgasını taşıyacaktır. Kitabın, `Ayinler` adlı birinci bölümü, doğrudan doğruya okurun duygusuna seslenir. Yine de ona, her şeyi bir çırpıda okumasını, şiirlerine yüreğiyle bağlanmasını öğütler. Bu bölüm, kentte yaşayan insanların çıldırmışlıklarına işaret eder. Örneğin; 16 yaşındaki bir çocuğunu öldüren anayı, ana babasına kıyan, ondan yaşça biraz büyük olan kardeşi işler bu bölümde. Böylesi olaylara, o yıllarda Münih ve Augsbourg gazetelerinde sıkça rastlanmaktadır. Ozan, burada sözü geçen kişilerin acı serüvenlerini anlatınca, `niçin ayağa kalkılıyor, niçin sövülüp sayılıyor, onların da acınmaya hakkı yok mu?` diye sorarak şöyle der: `Fakat sizler, yalvarırım öfkelenmeyin. Çünkü her yaratığın yardıma ihtiyacı var.`
Daha çok insanın aklına seslenen, `Ruhsal Alıştırmalar` adlı ikinci bölüm; daha yavaş okunması gereken yaşama açılan kapıları dile getiriyordu. `Arpa bana diyordu: bence dünyada en sevgili yer ambarlardır. Bilirsin neye benzediğini orada: Ambarın üstünde tıkınan bir adama...`
Doğada şiddetli olayların ortaya çıktığı dönemler için `Öğceler` adlı 3. bölümde, `dünyanın yabancı bölgelerinde yaşayan gözü pek erkeklerle yürekli kadınların serüvenlerine dört elle sarılınmalıdır` diyordu. Son olarak, anılarına ve geçmiş olaylara günler ayırır. O günlerde boğulan bir genç kıza, savaşta ölen askerlere, hatta aşktan ölenlere ve bütün tanıdıklara seslenir.
Bu şiirler, insanın manevi değerlerini en mutlak, en köpeksi bir biçimde inkar ettikleri ölçüde gerçekten `şeytanın dua kitabı`nı oluştururlar. İnsan varlığını, hayvanlık düzeyine indirirler. `Ev Vaazları`, çürümeye, kişinin bitkileşmesine bir sunudur. Su yosunları, deniz bitkileri, mantarlar, ağulu otlar, akbabalar, köpekbalıkları, sırtlanlar, insan varlığında bulunan hasta, kokuşmuş, iğrenç her şey bu durmaksızın ayrışıp vahşi, esrarlı, cesedimsi doğa freskinin arka yüzünü kapsar. `İçinde her şeyin çözüldüğü , oluştuğu doğa` diye yazar, `en uzak, cephesiz, kapsayıcı varlıktır: her şey ondan gelir ve ona döner.`
Brecht, savaşın sarstığı bir insanlığın umutsuzca bağlandığı bütün değerleri, bilinçli bir biçimde silkeler. Çıkardığı rezaletten hoşlanır ve kahkahalar atar. Ne var ki; tiksintisine, yoksunluğuna, yalnızlığına eşittir sevinci. İlk dramlarındaki kişiler de, toplumun yalnız bıraktığı kişilerdir.
Brecht bu yıllarda, henüz Marksist bir yazar değildir. Genç bir yazar olarak, bilimsel temellerine oturtamadığı dünya görüşünün egemen olduğu döneme ait örneklerden biri de, ilk adı `Spartaküs` olan `Gecede Davul Sesleri` adlı oyundur. İlk kez, 30 Eylül 1922` de, Münih`te bir cep tiyatrosunda sergilenen oyun, halkın tepkisiyle karşılaşır. Oyunun yapı unsurları; Brecht`in memleketi Augsburg ve Kasım İhtilali`dir. 1919`da, Spartekist Birliği`ni kurarak, Berlin`de bir sosyalist devrim girişiminde bulunan Liebknecht ve Rosa Luxemburg`un öldürülmesinin arkasından gelen bir oyundur bu. Oyundaki karakterlerden biri, Berlin proletaryasının isyanına katılıp savaşmaktansa sevgilisinin yanında kalmayı yeğ tutar. Oyun, burjuvazinin ilgisini çekip, üstüne üstlük Kleist Ödülü`nü alsa da, Münih Halkı, oyundaki gerçeği görmüştür. Bu oyunla birlikte popileritesi artan Brecht`e, Berlin yolu gözükmüştür. Alman tiyatrosunun baş kenti sayılan Berlin`de, Brecht`e olağan üstü bir tiyatro ile sınırsız olanaklar sağlanır. Artık Brecht`in ünü tüm dünyaya yayılacaktır. Brecht, Roza`nın öldürülmesi üstüne şunları söyleyecektir:
Ardından gelen oyunu `Adam adamdır`, Galy Gay isimli bir komisyoncunun Kilkoa barakalarında geçirdiği değişimin hikayesini anlatır. Kargaşanın yazarı Brecht, bu oyunuyla da yıkıcılığını sürdürür. Suçlularla köhnemişlerin yönettiği, hüküm sürdüğü, yozlaşmış bir toplumda insan, önemsiz bir niceliktir ancak. `Adam Adamdır`da vazgeçişe, edilgenliğe karşı bir çağrı, bir uyarı görülür. Tiksinti uyandıran komisyoncu Galy Gay isimli tipoloji, anonimliğin karanlık ve trajik bir simgesidir.
`II. Edouard`ın Yaşamı` adlı oyun ise; onun tersine, aşırı bireyciliğin kahramanıdır; dünyaya, güçlülere ve halkın iradesine karşı ölünceye değin tek başına savaşır. Bu, piç oğlunu almaya yanaşmadığı için halkının öfkesini uyandıran bir kralın hikayesidir. Sarayın ileri gelenleri, O`nu tahttan indirir, hapse atar ve sonra öldürtürler.
Görüldüğü gibi, Brecht`in ilk evresi olarak tanımlayabileceğimiz dönemde sahnelenen oyunlar, dışavurumcu akımın ikinci dönemini yansıtan oyunlardı. Çünkü, 19. yüzyılda tüm Avrupa`yı içine alan sanayileşmenin ve güçlenen kapitalizmin, toplumsal yaşamın her döneminde yarattığı etki ve tepkilerden, sanat da payına düşeni almıştı. Romantizm, yerini doğalcılığa bırakmıştı. Ancak ilk elde, resimdeki izlenimci akımla birlikte gelişen, çoğu kez gerçekçilikle eş anlamlı kullanılan doğalcı anlayış, gerçekçiliğin derinindeki süreçleri kavramaya yanaşmayıp, onu salt görünüşü içerisinde ve insanı da yalnızca çözümsel bir yöntemle ele alması nedeniyle, gelişen toplumsal dinamik karşısında yetersiz kalmıştı. Kısacası; sadece görüneni gözlemleyen bu akımlar, görünenin özünü, yani bireyle toplumsal ilişkilerin bir bütün olduğunu göremiyorlardı. İster istemez, toplumsal eleştiriye yönelen eleştiriyel gerçekçiliğe ve yeni bir toplum amaçlayan, politik temellere dayanan toplumcu gerçekçiliğe basamak oluşturmuştu bu akımlar.
Gerçekçiliği, taklitçiliğe mahkum eden anlayışlara bir tepkiden doğan dışavurumculuk, tiyatroda, Emperyalist Paylaşım Savaşının öncesinde ve sonrasında etkili olmuştu. Kendini `ifadecilik` olarak tanımlayan bu akım, sanatta büyük bir devrim gerçekleştirmeyi, bireyin derinliklerinde yatan gerçekleri dile getirmeyi, dış dünyanın birey üzerinde bıraktığı etkileri kendi süzgecinden geçirerek dışa vurmayı, sanatı akılcı gerçeklerin dışına çıkarıp bireysel yaratıcılık ve düşsel bir güçle dünyayı yeniden kurmayı amaçlamıştı.
Savaş öncesindeki ilk evresinde ütopik bir çıkış yapan dışavurumculuk, savaş sonrasındaki ikinci evresinde, insan `ben`ini önemseyen, onu yığının bir parçası olarak görüp, devlete mutlak itaatini bekleyen bir siyasal dayatmaya yol açan sorunlara, aynı zamanda ekonomik düzende artan enflasyon ve yoksulluğa karşı nihilist çıkışlar yapmıştı. Avrupa devletlerinde yaşanan bu bunalıma karşı, sürekli `çökmek` ve `çöküş` sözcüklerini dillendirerek, siyasal ortama gönderme yapıyorlardı. İlk dönemlerinde, ütopik dışavurumculardan ziyade, savaşan dünyaya karşı duyulan inançsızlığı dile getiren, kapitalist toplumun kalıplaşmış değerlerine, boş yargılarına ve her türlü sanat anlayışına cesur bir tepki olarak `sanata son` sloganıyla ortaya çıkan, emekleyen bir bebeğin kullanacağı `da da` sözcüklerinden temellenen dışavurumculuğun ikinci evresine dahil olan `dadaizm` akımından etkilenmişti Brecht.
Ancak, Brecht`in tüm görüşlerini bilimsel bir temele oturtma dönemine giriş süreci, Piscator`un yaptığı çalışmalarla olacaktı. Alman Komünist Partisi üyesi olan Piscator, Almanya`da proletarya tiyatrosunu kurmuş ve çoğunluğunu işçilerin oluşturduğu oyuncu kadrosuyla, güncel olayları yansıtan propaganda çalışmaları yapmıştı. Bolşevik devrimi sonrasında Sovyetler`de yapılan çalışmalarla paralellik gösteren bu çalışmalar, Meyerhold gibi, Piscator`un da yalnızca propagandayla yetinmeyip gösterilerinin sanatsal biçimini de geliştirmeye çalıştığı bir dönemde, proletarya tiyatrosunun kapatılmasıyla sonuçlanmıştı.
O yıllarda Almanya`da, Sosyal Demokrat Parti`nin kontrolündeki meşhur tiyatrolardan biri olan Volksbühne, yani `Halk Sahnesi` adlı tiyatronun gittikçe bir burjuva tiyatrosu görünümü almasına karşılık Piscator, proleter bir Volksbühne yaratmak amacı ile Merkez Tiyatrosu`nu kurar. Ancak, bu tiyatroda çok fazla sürmez. Bunun üstüne Piscator, Kaysserler`den sonra, Halk Sahnesi`nin sanat yönetmenliğine Fritz Holl`ün getirilmesiyle Volksbühne`de yine çalışmaya başlar. Almanya`nın enflasyon, işsizlik, ayaklanmalar, politik kavgalar ve dış borçlar içinde kıvrandığı bir dönemde, büyük yankı uyandıran Schiller`in `Haydutlar` adlı oyununu sahneye koyar Piscator. Tüm basının `Piscator, Haydutlar`ı Potemkin`e benzetti.` Yorumunu yaptığı bu oyun, kısa episodik sahnelere dayanan yapısı, projeksiyon ve film kullanımı ile duygulardan çok olaylara ve düşüncelere yönelen sahneneme biçimiyle, güncel olaylarla paralellik kurmasıyla, Brecht`in epik tiyatro kuramının ilk nüvelerini taşıyordu.
Dünya görüşünü bilimsel temellere oturtmaya başlayan Brecht, burjuva idealizminin, yerini dehşete bıraktığı ikinci dönem dışavurumculuğundan sıyrılmaya başlamıştır. `Tiyatroyu politikaya yöneltme onuru, özellikle Piscator`undur. Bu yöneltme olmaksızın benim tiyatrom düşünülemezdi.` diyordu Brecht. İlk evresine ait oyunları duygusal bir temele dayanan Brecht, bu bakışla ürettiği oyunlarında, sürekli bir karamsarlık içinde olmuştur. Ancak, ikinci evresinde, karamsar tutumuyla ortaya çıkan nihilizmini boğabilmek için Brecht`in, bir disipline ve olumlu sonuçlara götürecek bir inanca gereksinmesi vardır. Piscator`dan etkilenen Brecht, bu çözümü politik bağlanmayla sağlayacaktır. Maddeci dünya görüşü O`na, kendini denetleme, disiplin ve akılcı yöntemi öğretecektir. İşte Brecht bu döneminde, Marksizmle buluşuyor ve epik tiyatro yöntemini düşünmeye başlıyordu.
1929`da yazdığı `Mahagonny Kenti`nin Yükselişi ve Düşüşü` adlı epik operada, içgüdü ve duyguyu, obur kapitalist düzenin karmaşasının ve kötülüğünün kaynağı olarak görmektedir. Mahagonny`de polisin izlediği bir haydut çetesinin, kaçmayı başardıktan sonra kurdukları bir zevk şehrinin hikayesi anlatılır. Arkasından gelen oyunu, Brecht`in dünya çapında tanınmasını sağlayan `Üç Kuruşluk Opera`dır. `Üç Kuruşluk Opera` adlı oyun, filme iki defa alınmış, ancak, Brecht bu iki filmi de beğenmeyerek, `Beş Paralık Opera` adlı romanı yazarak bastırmıştır. Brecht burada, Boer`ler Savaşı sırasında, Victoria`nın hükümdarlığı zamanında, Londralı aşağı tabakanın çarpıcı, sanrılı bir resmini çizer. Kuşkuculuğu geliştiren yazar, bilimsel düşüncenin temelinde, dondurulan düşünceye eleştiriyelliğini yöneltir. Oyundaki Mack adlı karakter, `insan neyle yaşar?` sorusunu şöyle yanıtlamaktadır: `Başkalarının üstünden geçinir, öğüterek, terleyerek, yenerek, döverek, aldatarak ve başkalarını yiyerek yaşar.`
1930`da yazdığı `Kuralla Kural Dışı``nda hamal, O`nu döven, ezen ve sonra da susayan tüccara matarasını çıkarıp su vermek ister. Nefret edildiğinin bilincinde olan tüccar, hamalın matarasını taş gibi görür ve hamalın O`na büyük bir taşla saldırdığını sanarak tabancasıyla O`nu öldürür. Yargıç mahkemede, nefret ettiği birine su vermenin akıl dışı olduğunu kabul ederek tüccarı beraat ettirir. Öyleyse hamalın yaptığı hareket ne kadar insancıl olursa olsun, duygularıyla hareket ettiği için ölümü hak etmiştir.
İyi ile kötü arasında bulunan insanoğlunun ikiciliği kabul eden `Adam Adamdır` oyunundan sonra, bu oyun, toplumun ahlaksızlığını, bozulmuşluğunu ortaya koyar. `Küçük Burjuvanın Yedi Günahı` adını verdiği bale kantatındaki Anna adlı karakter, dans eden, içgüdüsel ve duygusal olmasının yanı sıra, şarkı söyleyen akılcı ve pratik olarak iki yönlü bir tipolojidir. Bu karakter, doğduğu kenti terk eder ve para kazanmaya başlar. Bu arada, duygusal bir yolda aşık olur, ancak tüm duygularına gem vurarak, kazandığı para ile memleketine geri döner. Bu oyunda irdelenen şey; ticarete dayanan bir düzende, içgüdü, yerini mantığa bırakmıştır. Brecht`in bu dönemleri, kapitalizmde yaşayan insanın iki yönlü karakterine vurgu yapar. Kendi emeğine yabancılaşan insanın, kaçınılmaz sonudur kendine yabancılaşması.
Toplumsal pratiği inceleyen Brecht, gelmekte olan felaketin kaçınılmazlığını görmüştür. Çünkü, 1930`lar Almanya`sı, işsizliğin, yoksulluğun iyice tırmandığı bir dönemdedir. 1931 Mayıs`ında ünlü Reichbank`ın iflasıyla fırtına patlamış ve bankalar geçici olarak kapatılmıştır. Böyle bir dönemde `Adil Düzen` sloganıyla çıkan Nazi Partisi, 1932 seçimlerinde on dört milyon oy toplayarak 235 sandalyeyle meclise girmiş ve 1933 yılında yaşlı başkan Hindenburg, kahverengi gömlekli serüvenci Hitler`e iktidarı, kendi elleriyle teslim etmiştir. Dünyayı sarsacak katliamlara imza atacak olan Nazi Partisi`nin kara listesine alınan bir çok insan gibi, Brecht de kara listeye alınmıştır. Brecht,bunun üstüne Danimarka`ya gider.
Sürgündeyken yazdığı, `Yuvarlak Kafalarla Sivri Kafalar` adlı oyunda, Hitler`in tayfasını ve iktidara gelişini anlatır. 1934`de yazılan bu oyun, basımının örnekleri az olduğu için bulunması çok zordur. Oyunda; İber, yani Hitler, dinsiz imansız bir serüvencidir. Kral naibi Missena, yani Hinderburg O`nu, önemli bir devlet görevine çağırır. Görevi; emekçi devrimini kötürümleştirmektir. İber, mevkiini sağlamlaştırmak için bir ırk kuramı ortaya atar: Halkı, yuvarlak ve sivri kafalı olmak üzere ikiye ayırır. Gelgelelim, bunlardan birinin geçici mutluluğu öbürünün mutsuzluğu uğruna, orakçılar takımı İber`in tayfasını alt eder. `Arturo Ui`nin Yükselişi`nde ise, adı geçen Arturo Ui adlı karakter, Hitler`den başkası değildir. Brecht, Reichstag yangınından başlayarak Şansölye Dolfuss`un işgaline kadar Hitler`in yükseliş dönemini, Chicago`da bir haydut çetesinin çevresinde geçirir. Arkadan gelen Schweyk, özel, garip bir kahraman değil, bütün göklerin altında ve bütün enlemlerde rastlanan bir insan tipidir. Bu oyunda Brecht sorar: `Acaba Hitler`in orduları kendi memleketini işgal etseydi, Schweyk ne yapardı?`
`III. Reich`ın korku ve Düşkünlüğü`, bir kaç portreyle, Nazi kargaşası altında ezilen bütün Almanya`nın dramını verir. Hiç kimse kurtulmaz, herkes Nazi damgasını yemek ve onun iradesine baş eğmek zorundadır.
Brecht, bir yandan çalışmalarını sürdürürken, sürgün yıllarında çok ülkeye gitmek zorunda kalır. Çekoslovakya, Avusturya, İsviçre, Fransa, Danimarka, İsveç, Fillandiya ve Sovyetler Birliği`nde bulunur. Fillandiya`dan Amerika`ya göç eder. Amerika`da kaldığı süre içinde, Amerika`da tanınsa da, oyunları pek fazla ilgi görmez. Oyunları, idealist tiyatronun klasik yöntemiyle yorumlandığı için pek anlaşılmaz.
Danimarka`da iken yazdığı, ama ilk kez Amerika`da sergilenen `Galileo Galilei` yani `Galile`nin yaşamı` adlı oyun, Galilei`nin bilimsel bakışı ile siyasi vurdumduymazlığının ortaya çıkardığı karşıtlığı inceler. Oyunun diğer bir yanı ise, egemenlerin bilimsel çalışmalara duyduğu ihtiyaçla, iktidarlarını tehlikeye sokan bu araştırmalara duydukları düşmanlığın karşıtlığını ortaya koyar. `Kahramanları olmayan ülke mutsuzdur` sözlerine Galilei`nin cevabı; `Kahramanlara gerek duyan ülke mutsuzdur.` olur.
Galilei`nin birbirini izleyen uzlaşmaları, bilim ve gerçek adına doğrulanır. `Sezua`nın İyi İnsanı` adlı oyunda ise, tanrılarla uyuşarak, biraz iyilik yapmak için birçok kötülük yapar. Demek ki insan, aynı zamanda hem kendisi, hem de başkaları için iyi olamaz, hem kendine hem de başkalarına yardım edemez. Aslında, Brecht bu oyunda, bir davranışın tümüyle iyi olamayacağını gösterir. Brecht, bu çatışmaya hiç bir çözüm getiremez. Ancak, tanrıların bilmezlikten geldikleri, hatta yasallaştırmaya gittikleri öne sürer. Çünkü, her şeyden önce, burada görünüşlerin saygıyla karşılanması ve örnek alınacak sözün doğrulanması önemlidir. Söylenen söz ise, `dünyayı kurtarmaya bir tek insan yeter` sözü olacaktır.
`Azize Johanna` adlı oyun, Brecht`in bu güne kadar hiç sahnelenmeyen bir oyunudur. Bu oyunda Brecht, Schiller`in yüzyıl savaşı sırasında odun yığınları üstüne yığılan kahramanı bir `Genç Kız`ın yansılamasını çıkarmıştır. `Genç Kız`, 1929 bunalım döneminin Chicago`sunda, kurtuluş ordusunun bir havarisi, halkın yoksulluğunun etkisiyle bir devrimci kışkırtıcı olur, işçi sınıfının mezbalarında olduğu kadar kapitalin borsalarında da savaşır. Devrim uğruna kavga alanında can verir; ne olursa olsun, başkaldıran vicdanının buyruklarına sonuna kadar bağlı kalır.
Brecht`in 1930`larda, Günther Weisenborn ile işbirliği ederek meydana getirdiği `Ana` adlı oyun ise, Maksim Goki`nin romanı ile Sovyet Devrimi`nin hikayelerinden oluşur. Görüldüğü üzere Brecht, devrim olayından birçok kez yaralanmış, onu dramın merkezine yerleştirmiştir. `Önlem`de Çin Devrimi`ni, `Ana`da Sovyet Devrimi`ni işlemesi gibi... `Carra Ananın Silahları`nda ise, İspanyol Devrimi`ni işler. Franco`nun zorbalığına karşı, kendini savunan halkın görüntülerine yer verir. Ruth Berlau, `Carrar Ananın Silahları` için mantıklı, yöntemli ve diyalektik bir biçimde oluştuğunu belirtiyor. Sahnede herşeyin, bir kabın damla damla dolması gibi geliştiğini, kap dolunca ise oyunun sona erdiğini söylüyordu.
Brecht, `Kafkas Tebeşir Dairesi` adlı oyununda, biraz kendi ile çatışır. Oyundaki karakter, sanki kendi portresidir. Karmaşık olan bu tipoloji, sıkılgan, saldırgan, zeki, saf, esprili ve ciddi, alçak gönüllü ve kendini beğenmiş, içten ve uzak bir karakterdir. Oyun, duygu ve aklın yani sağduyunun savaş alanı gibidir. Sonunda sağduyu kazanır. Onun için de oyundaki karakter, doğruya yönelik bir insandır. Yapmak istediği şeyler, tasarladıkları, hep sezgi ve sağduyusu ile suya düşmektedir. Tıpkı Brecht`in akılcı bir yolda yapmak istediklerinin, onun şiirsel yeteneğiyle çatışması gibi. Sonuçta duygu ve imgelem iyi düşünmenin, sağduyu ve halk bilgeliği ise güzel söylev çekmenin yerini tutar.
Brecht, ancak 1948`de dönebilir memleketine. Batı Almanya`nın kabul etmediği yazar, sonra Avusturya ve Çekoslovakya üzerinden Doğu Berlin`e gelir. 1949`da, eşi Helena Weigel`le birlikte tiyatrosunu kurar. Berliner Ensemble, yani Berlin Kollektifi, artık kendi oyunlarının pratiğini kendi yorumuyla hayata geçirebileceği bir tiyatrodur. Yazdığı `Cesaret Ana İle Çocukları` adlı oyunda Brecht, bir yandan toplumsal çerçeveyi taşlarken, diğer yandan insan karakterinin derinlerine giden duygularını işlemiştir. Bir yanda, yozlaşan toplum düzeninin kötülüğünü gösterirken, diğer yanda acı çeken bir ana figürü yaratır. Böylece, akılcı yanıyla bilinçli bir toplum taşlamasına yönelirken, duygusal yanıyla da, büyük bir trajik figür yaratmıştır.
Ardından gelen oyunu `Lucullus Davası`, Demokratik Alman Cumhuriyeti yönetimi tarafından, oyunun bitiminden önce salon terkedilerek beğenilmemiştir. `Bay Puntila İle Uşağı Matti`de ise, Puntila Ağa ayıkken akılcı, ferman dinlemez bir patron, sarhoşken duygusal ve sevecen bir kişidir. Puntila Ağa, genel olarak yanlışın yanında, kötü bir adamdır; ama akılcı yanını da yok eder. Ticarete dayalı bir düzeni yansıtan tüm bu oyunlarda akıl, insanın olumsuz yanına eşittir.
Gençlik dönemi olan evresinde duyguyu mutlaklaştıran Brecht, gelişme dönemi olan ikinci evresinde akılcılığa vurgu yapmış ama, olgunluk çağı olan 3. evresinde ise, duygusallık çoğu kez yıkıma götürdüğü halde, temelde insanın iyi yanını yansılar. Diğer yanda akılcı tutum, bir insanı kötü yapabildiği halde bozuk bir düzende, toplum içinde ayakta kalabilmesinin bir koşuludur. Yazar, doğru bir düzenin gelmesiyle bu akıl-duygu çatışmasının yok edileceğine inanır. Brecht`in toplumsal baş kaldırısı dışa dönük, yani nesnel, aktif, yenileyici ve gerçekçidir. Ama onun varlığına karşı olan başkaldırısı, içe dönük, yani öznel, pasif, çaresiz ve hatta romantiktir. İşte bu ikili durumun başkaldırısı ile Brecht`in oyunlarının diyalektiği de anlaşılabilir. Bu çatışma, yaşamı boyunca sürmüştür. O, bu çatışma içinde, bireyci değildir. Daha doğrusu o, bu düzen içinde bireyin gerçek olamayacağını, yine bu düzen içinde ahlaksal deneyin şarlatanlıktan başka bir şey olmadığına inanır. I. Dünya Savaşı`ndan sonra, daha önce O`nda uyanmış olan kurulu düzene karşı olan duygusu, O`nu, içinde yaşadığı düzeni sert bir şekilde eleştirme yoluna götürmüştür.
Bazı oyunlarında kapitalist sistemi bir randevuevine benzetmiştir. Çünkü, sevgi bile ticaretin kurallarına bağlıdır. Böyle yozlaşmış bir kentte en büyük suç, parasızlıktır. Brecht, faşist ülkeler ile kapitalist ülkeler arasındaki ayrıcalığı şöyle tanımlar: `Kapitalizmde Kasaplar eti getirmeden önce ellerini yıkarlar. Bunun gibi, kapitalizmin, faşizme dönmeden yaşayabilmesi de tamamen faşistçe bir tutumdur.` Brecht`in tiyatroda yapmak istedikleri ve kuramları yanlış anlaşılmış ve yanlış yorumlanmıştır. Marksist dünya görüşüne dayalı kuramları, Marx`ın yaptığı gibi, yüzyıllar öncesine, Aristoteles`e kadar varan idealist felsefe ve idealist estetiğe dayanan egemen görüşlere karşı oluşuyla başlamıştır.
Gençlik döneminde nihilist çıkışlar yapan Brecht, bu döneminde öznel, yani lirik kalmıştır. Gelişme döneminde ise, nesnel olana, yani epik olana vurgu yapmıştır. Yeni bir estetik kuramını ortaya attığı bu ikinci dönem, Aristocu tiyatro ve Hegelyen estetikle hesaplaştığı dönemdir. Aristocu tragedya, Platon ve Sokrates`in eleştirisi üstünde gider. Yapılan eleştiri, mimesis kavramına, yani bir çeşit bir çeşit taklite dayalı olan gerçekçilik, daha çok temsil etme ya da yeniden yaratma kavramıyla ilintilidir. Burada sözü geçen, epik şiirdir. Aristocu tiyatro ise, kendi içinde bütünlük gösteren ve belli bir ölçü içine sığdırılmış, belli bir aksiyonun yeniden yaratılmasıdır. Sanat yönünden güzelleştirilmiş bir dili vardır ve ruhu, korku duygularıyla tutkulardan arıtmaya çalışır. Bu ıslah edici, ehlileştirici yöntem; gerçekten olan şeyi değil, tersine olan şeyi, yani olasılık ve zorunluluk kurallarına göre mümkün olan şeyi ifade etmektedir. Burada, bireyin ortaya çıkan trajik durumuyla özdeşleşen, yani bütünleşen seyirci, önceden tanımlanamayan bir trajik hataya düşecek ve erdem gösterecek karaktere bağlanmaktan kaçamayacaktır. Sonra da, karakterin ve seyircinin sahip olduğu kimi hatalara işaret eder. Trajik bir suçtan dolayı çatışmaya dönüşen karşıtlıklar, çatışmadan ve karmaşadan sonra, hatta aklandığında, yani arınma yaşandığında, huzura kavuşularak denge yeniden kurulur.
Burada örnek gösterilen ve seyircinin bütünleşmesi sağlanılan kahraman, genelde değişime ve dönüşüme yönelik bir tipoloji değil, daha çok onarıma yönelik bir karakterdir. Aristoteles, sunduğu, seyircinin bütünleştiği bu öznel birey yerine, nesnel olanı, yani hikayeyi ön plana çıkararak Antik Yunan tragedyasının bir birey tragedyası olmayıp, Antik Yunan devletinin ya da toplumunun bir tragedyası olduğunu vurgulaması bakımından özel bir önem taşır. Bu tersine çevrilmiş diyalektik yöntem, felsefeye dayalı bir estetik olarak Hegel`de, tiyatroda ise dramatik anlayışta yüzyıllara dayanan evrimini tamamlamıştır. Burjuva idealizmine dayanan bu yöntem, `öznel olandan yola çıkarak, toplumsal düşünce toplumsal varoluşu belirler` demektedir. Marksist dünya görüşüne dayalı estetik ise, toplumsal varoluş, toplumsal estetiği belirler demektedir.
Epik olarak tanımladığı anlayışını, nesnelliğe vurgu yaparak, öznel duygusal boşalımlara karşı, akılcılığı üstün kılıyordu Brecht. Nesnellik ilkesi ile öznellik ilkesini bir araya getiren dramatik yapı, Hegel`in diyalektik anlayışıydı. Zaten bu diyalektik anlayışının baş aşağıyı durduğunu söyleyen Marx gibi, Brecht de, sonuçta öznelliğe teslim olan bu anlayışı ayakları üstüne oturtmuştu. Akıl ve duygunun çatışmasını diyalektik bir bağ içinde incelemeye çalışan yazar, olgunluk evresinde, nesnelliği mutlaklaştıran epik tiyatro tanımlamasının yanlış olduğunu anlayarak, diyalektik tiyatro anlayışını benimsemişti. Bu durumda Brecht, idealist estetiğin biçimsel durumuna karşı çıkmaz. Ama bununla birlikte, karakterin tam anlamıyla özne olmadığını, aksine bağımlı olduğu ekonomik ve toplumsal güçlerin nesnesi olduğunu ispat ederek, ona kökten bir biçimde karşı koyar. Bu anlamda Brecht`in estetiği epik değildir. Marksistir ve Marksist olarak, lirik, epik ve onu bütünleyen dramatik olanı kapsayacaktır.
Yalnız burada önemli olan; yabancılaşmadır. Brecht, yöntemini bunun üstünden kurar. Diyalektik gerçekliğe dayanan yabancılaşma efekti, seyirci ile sahne, sahne ile oyuncu, oyuncu ile rol, rol ile mekan arasında belirli bir mesafe yaratılması sonucu, sahnede tarihselleştirmenin gerçekleşmesine; oyuncu ile rolün bütünleştiği burjuva oyunculuğuna karşı çıkar. Çünkü, burjuva oyunculuğunda var olan oynadığı rolle hem özdeşleşip hem de eleştirerek oynama yöntemine, yani eleştiriyel gerçekliğe karşı şunları söylemektedir Brecht: `Özdeşlemeyi amaçlayan her oynayışta eleştirinin aldığı şekildir karikatür. Bu şekil altında yaşamı eleştirir oyuncu ve bu şekil altında oyuncunun eleştirisiyle özdeşleşir seyirci. Bizim tiyatromuz ise, ancak karikatür çizme olgusunu göstermek istediği zaman karikatürleri sergileyebilir sahnede. Böylece karikatürler maskeli balodaki maskeler gibi çıkar sahneye. Gerçek bir kavrayışla gerçek bir eleştiri, ancak özelle genelin duruma göre değişik şekillerde gerçekleşen, özelin genele olan ilişkisi gibi, kavranılmış ve eleştirilmiş olmasıyla mümkündür. İnsanların gösterileri kaçınılmaz olarak çelişmelidir; dolayısıyla çelişkiye tümüyle sahip olmak gerekir.`
Bu anlamda idealist estetiğe dayalı dramatik tiyatroda; sahne, eylemi ortaya koyar. Marksist dünya görüşüne dayalı estetikte ise; sahne, eylemi anlatır. Dramatik tiyatro; seyirciyi eyleme katar, etkinliğini yok eder, onda duygular uyandırır, böylece seyirci kendini eylemin içinde sanır. Diyalektik gerçekliğin tiyatrosu ise; seyirciyi, eleştiren bir gözlemci yapar, etkinliğini uyandırır. Ona yargılar verdirir. Böylece seyirci, eyleme karşı gelir. Dramatik tiyatroda; tiyatro, telkin yoluyla etkiler. Duygular, olduğu gibi korunur. İnsan, bilinen bir varlık kabul edilir. Diyalektik tiyatroda ise; tiyatro, belgelerle etkiler. Duygular, yargılarla ortaya konur. İnsan, araştırma konusudur. Dramatik tiyatroda; düğüm çözülürken gerilim belirir. Diyalektik tiyatroda; gerilim, oyun başlarken vardır. Dramatik tiyatroda; her sahne, bir başka sahne için vardır. Diyalektik tiyatroda; her sahne, kendisi için var olur. Dramatik tiyatroda; olaylar düz bir çizgide gelişir. Dünya, olduğu gibi sunulur. İnsan duruktur. Diyalektik tiyatroda; olaylar eğri bir çizgidedir. Dünya, oluş içinde sunulur. İnsan, oluş halindedir. Dramatik tiyatroda ; içgüdüler söz konusudur. Diyalektik tiyatroda; motifler söz konusudur. Dramatik tiyatroda; düşünce varlığı belirler. Diyalektik tiyatroda; toplumsal varlık, toplumsal düşünceyi belirler.
Hegel ve Aristoteles, tiyatroyu, seyircinin `kuraldışı` özelliklerinden arıtılması olarak görmektedir. Brecht ise, kavramları aydınlatır, doğruları açıklar ve karşıtlıkları göstererek değişimi önerir. İlkinin istediği; gösterimin sonunda huzurlu ve sessiz bir uyku halidir. Brecht, tiyatral gösterimin sonunun eylemin başlangıcı olmasını ister; bireyin tutkularından arınması değildir olan; istikrar, değişken toplum tarafından yıkılmalıdır. Tiyatro, sükuneti tesis etmeye uğraşmamalıdır. Burjuva polisi bunu yapmakla görevlidir zaten!..
--- alıntı ---
http://www.halksahnesi.org/incelemeler/brecht/brecht.htm
--- alıntı ---
Biyografi
Bildiğimiz kadarı ile Bertolt Brecht; geçen yüzyılın sonunda kağıt, ipek, pamuk ve yün sanayisinin kurulmasına karşın henüz köy görünümünde, ancak, her hafta Bavyeralı köylülerin pazarda ürettiklerini satmaya geldikleri büyük bir kasaba damgasını taşıyan Augsbourg`un bir işçi mahallesinde, 10 Şubat 1898`de doğdu. Brecht`in annesi, Kara Orman`ın yüksek memurlarından birinin kızıydı. Böylece Brecht, annesi yoluyla, `Baar`ın köylü soyuna bağlanıyordu. Sonabe yaylası ile Bade arasında yer alan Baar, büyük köknar ağaçları, çimenlikler ve otlaklarla kaplı bir bölge idi. İşte Brecht, Kara Orman insanına özgü o sertliği, o yalnızlık eğilimini, o pratik görüşü, o ölçülü kurnazlığı bu halktan aldı. Babasından ise Brecht, mimik ve hareketlerinde kendini gösteren bir açık sözlülük, belirgin, yapmacıksız bir zevk ve halk sanatına eğilim gösteren bir ilgiyi aldı.
Bu iki köylü soyun karişımı, Brecht`i basit ama güvenli zevkleri olan bir insan haline getirdi. Brecht`in babası, aile geleneklerine bağlı, iyi davranmaya özen gösteren, şevkati az, ağzı sıkı, mesleğinin ve toplum yaşamının zorunlulukları altında ezilmiş bir insandır. Baba Brecht, oğlu Bertolt`un suskun, dikkafalı, isyankarlık ve taşkınlık gösteren tavırlarından hoşlanmamaktadır. Brecht`in çocukluğunu, bu aile ortamı içinde tasarlamak pek zor olmasa gerek; ateşin başında geçirilen uzun kış akşamları, şehirde pazarları yapılan sonu gelmez gezintiler, pazar elbisesi, annenin tenceresi, babanın işi ve okul ödevleri... Biraz tekdüze, sıkıntılı, durgun bir çocukluk...
Brecht, bu dönemden büyük bir boşluk, yitirilmiş bir zaman, alışılmış bir eğitim anısı taşıyacaktır kendinde. Bu günlerden O`na kalan tek şey ise; sokakta geçirdiği günlerdir. Gidip gelenleri, satıcıları, tüccarları, sokak çocuklarını, dilencileri, tüm yasaları ve alayları görecektir. Sokak, O`nun için, tam anlamıyla dünyayı tanımanın bir yolu ve oyunda yenilmenin acı yaşantısıdır. Dünyayı tanımaya başlayıp eşitsiz gelişmenin sonuçlarını gören Brecht, tüm geleneklerden bunalmaya başlar. İnsanlar arasındaki bu ayrımları, bu küçültücü bölünmeleri kabul edemez hale gelir. Baba evinde yediği hazır ekmeği açlarla paylaşmak ister.
Brecht, liseyi bitirdikten sonra üniversiteye gider. O da, iyi aile çocuklarının yolunda yürümektedir. 18 yaşında tıp öğrenimine başlar. Önünde, ailesine uygun bir meslek kapısı açılmıştır. Gelgelelim, iki yıldır süren savaş, bu tasarıları gölgeler. Brecht, o sıra Münih Üniversitesi`ne yazılmıştır. Hocalar, gençliği bekleyen kaderi düşünerek, disiplini gevşetirler ve Brecht, öğrenciliğine meyhanede devam eder. Önünde büyük bir bira bardağı, arkadaşlarıyla birlikte askeri olayları ve günün felaketini yorumlamaya koyulur...
Ait olduğu sosyal sınıfa başkaldırış, Brecht`de çok genç yaşta başlamıştır. Daha 16 yaşında bir lise öğrencisiyken, sol eğilimli yayın organlarında şiirler bastırmış, öğretmenlerin otoritesine karşı saygısızlığı nedeniyle sınıfta kalma tehlikesine düşmüştür. 1915 yılında, `En tatlı şey, vatan uğruna ölümdür` konulu bir kompozisyonda, anti-militarist görüşünü şiddetle savunup kompozisyon konusunu yalnızca bir propaganda aracı olarak niteleyince, okuldan kovulması söz konusu olur. Bir öğretmeni, Brecht`in kompozisyonunu, kafası karışmış bir öğrencinin işi olarak değerlendirerek olayı yatıştırır.
Gelen Emperyalist Paylaşım Savaşı`yla, Brecht, savaşın sonuna doğru sıhhiye hizmetinde çalıştırılmak üzere askere çağrılır. İstemeye istemeye orduya katılır. Oysa 4 yıl önce, Almanya`nın gençleri, hükümetin çağrısına sevinçle masaları yumrukluyarak cevap vermişler, defterlerini ve kitaplarını yakmışlar, dükkanlarını kapamışlar, tezgahlarını bozmuşlar, yurtseverlik şarkıları söylemeye koyulmuşlardır. Brecht, çevresinde karışıklığın, ailesinde düzensizliğin hüküm sürdüğü bir sırada, kışlaya yalnız gider. Artık sokaklarda ne resmi geçitler vardır, ne de sevinç haykırışları. Dükkanların kepenkleri kapalıdır, yaslıdır. Kır hastaneleri can çekişen, son nefesini veren, cinnet getiren insanlarla dolmuştur. Hastaların acıdan attığı çığlıklar altüst etmiştir Brecht`i. Yurt savunması bahanesiyle savaşa gönderilen `meçhul askerin`, memleketine götürülüşündeki garip ve ikiyüzlü güldürüyü düşünür.
Savaş bitince Brecht, memleketine dönerek işçi/asker meclisinde birkaç gün bulunur. 1918 yılının sonrasında, Alman genelkurmayı ile emekçi halk arasında baş gösteren sivil savaş ve Hitler`in iktidarı aldığı 1933 yılına kadar olan bir süreç başlamıştır artık. Brecht önceleri, tüm aydınların ve sanatçıların girdiği savaş bunalımına düşecektir. Ekspresyonizm, yani dışavurumcu sanatın etkili olduğu yıllardır bu yıllar. Tüm vahşeti ile yaşanan savaş, sanatçılarda, korkunun ve acının getirdiği tepkilerle çığlıklara dönüşmüş ürünlerin ortaya çıkmasına neden olur. Öznel-idealizmin yaşandığı bu süreçte Brecht, barikatlar arkasında girdiği çatışmalardan çıkarak Münih`e gitmeye karar verir. Münih`te tüm aydınların, sanatçıların toplandığı kahvede savaşına devam edecektir. Bu kahvede, siyasetten, edebiyattan, sanattan, hekimlikten ve devrimden konuşulur. Birbiriyle çatışan, birbirini tamamlayan, çürüten, zenginleştiren bir düşünceler dünyası, bir masanın çevresinde doğar ve gece bastırıncaya kadar sürer.
Brecht, ilk şiirlerini bu kahvede kaleme alır. Onları dergilere gazetelere gönderir. O günlerde, kimsenin söylemeyi göze alamadığı şeyleri söyler bu ürünler. Eski cephe arkadaşlarının öfkesini, memleketin geleceği için beslediği yıkılmaz inancı ve onların boşu boşuna ölmelerini ele alır. Emperyalistlerin girdikleri paylaşım savaşında ölen `Ölü askerin efsanesi` ni anlatır. Eski askerler, alkışlamak yerine, bardakları fırlatırlar Brecht`in kafasına. Ancak, daha sonra yenilmiş askerler, içerdeki siyasetin bir kere daha kurbanı olurlar. Ülkesinden kaçan imparator, Almanya`nın simgesi olarak kalacaktır. Erkekler, kadınlar, çocuklar, sefil şehirlerde açlıktan kırılmaya başlar. Ülke içinden yükselen sesleri, kovuşturmaları ve kuvvetleriyle ezeceklerdir. Brecht, bunların yaşandığı süreç içinde her yerde görülür. Çarşı meydanlarında, satıcılarla, işsiz güçsüz dolaşanlarla ve hınca hınç ihbar ve homurdanmayla dolup taşan meyhanelerde; kara listelerin düzenlendiği gazete idarehanelerinde... Her şeyi duyar ve her şeyi görür.
Büyük bir tutkuyla çalışan Brecht, ilk ürünlerinin pratiğini sergiler. `Baal`, Brecht`in ilk tiyatro oyunudur. 1922`de Leipzig`de sergilenen `Baal`, insandan çok toprağa yakın varlıklardan birinin hikayesidir. Bu, yarı bitki, yarı hayvan, yapışkan otları ile su yosunlarının oluşumundan hoşlanan bir varlıktır. Şair, yabancı, oduncu `Baal` topluma duyduğu tiksintiyi şarkılarla dile getirir; şarap, şehvet, sadizm ve ölüm şerefine cümbüşlü, azgın bir yaşam sürer. Zındıkların bu yeni tanrısı, bu alkol yada şiir sarhoşu, bu yerle gök arasındaki çıplak yaratık, sonunda bir köpek gibi kuyruğu titretir. Bu oyun bir toplum eleştirisidir, ancak, siyasal anlamda bir eleştiri özelliği taşımaz. Yapıcı eleştiriyi içermeyen bu oyun, yolu üstündeki kurumları, sözleşmeleri ve özellikle insanların korkunç gururunu ezip geçen bir buldozer gibidir. Sadece doğa, gök, deniz ve bulutlar ölümsüz ve coşkun bir gözleyiş içinde değişmeden, kaygısız kalırlar.
İkinci oyunu `Kentlerin Ormanında`, ilk kez 1922`de, Münih`te sahnelenir. Bu oyunda, birbirinden nefret eden iki kişinin, karşılıklı kinlerine ve onların birbirlerine oynadıkları acımasız oyunlarına karşı, suç ve ahlaksızlığın hüküm sürdüğü büyük kentin ilgisizliğini anlatır. Brecht, bu dram karşısında seyirciye şunları önerir: `Kavga motifleri üstüne kafa yormayın, hikayenin insancıl yanıyla ilgilenin. Taraf tutmaksızın, savaşçıların talihleri üstüne düşüncenizi söyleyin ve sonuca göre çıkarınızın nerede bulunduğunu hesaplayın.`
Toplumsal eleştiriden henüz yoksun olan Brecht, bu dönemin Avrupa`da insanlar üzerine yığdığı gerçeklere karşı duyduğu tepkileri, naif bir şekilde dile getirmektedir. Henüz bilimsel bir temelden yoksun olan Brecht, aslında bir çıkış yolu, yani çözüm aramaktadır. Peki neydi bu gerçekler? Bu gerçekler, Emperyalist Paylaşım Savaşının yoksul insanlara yüklediği acılar ve sanayileşme ile birlikte kentlerin büyüyerek yeni bir savaş alanına dönüşmesidir. Bu kaos ortamı içinde, yüzyıllar önce Avrupa`dan `Yeni bir dünya` kuracağız diye, yeni keşfedilmiş Amerika kıtasına göç eden Avrupa burjuvazisinin, orada yarattığı yıkıcı değerlerin tekrar Avrupa`ya gelişidir bu. Yaşadığı düzenin değerleriyle boğuşan insanların, birdenbire karşı karşıya kaldığı gerçeklerdir bunlar. Belki de kapitalizm, ciddi anlamda ilk defa kendini hissettirmektedir. Zaten `Kentlerin Ormanında` adlı oyunda sözü geçen kent, Şikago`dur.
Brecht`in bu yıllarına rastlayan 3. çalışması ise; `Ev Vaazları` adını taşıyan bir şiir kitabıdır. Bu kitabın oluşumu bu yıllara rastlar, ama basılış tarihi 1927`dir. `Ev Vaazları`nda, bütünüyle alaycı bir havaya bürünmüş olan elli şiir, Brecht`in uzun süredir beklediği bir anda elde etmesine neden olur. Nedir beklediği? E, tabi ki rezalet çıkarma...
Bu yüzden yıllarca sırtında anarşist, yıkıcı, bozguncu damgasını taşıyacaktır. Kitabın, `Ayinler` adlı birinci bölümü, doğrudan doğruya okurun duygusuna seslenir. Yine de ona, her şeyi bir çırpıda okumasını, şiirlerine yüreğiyle bağlanmasını öğütler. Bu bölüm, kentte yaşayan insanların çıldırmışlıklarına işaret eder. Örneğin; 16 yaşındaki bir çocuğunu öldüren anayı, ana babasına kıyan, ondan yaşça biraz büyük olan kardeşi işler bu bölümde. Böylesi olaylara, o yıllarda Münih ve Augsbourg gazetelerinde sıkça rastlanmaktadır. Ozan, burada sözü geçen kişilerin acı serüvenlerini anlatınca, `niçin ayağa kalkılıyor, niçin sövülüp sayılıyor, onların da acınmaya hakkı yok mu?` diye sorarak şöyle der: `Fakat sizler, yalvarırım öfkelenmeyin. Çünkü her yaratığın yardıma ihtiyacı var.`
Daha çok insanın aklına seslenen, `Ruhsal Alıştırmalar` adlı ikinci bölüm; daha yavaş okunması gereken yaşama açılan kapıları dile getiriyordu. `Arpa bana diyordu: bence dünyada en sevgili yer ambarlardır. Bilirsin neye benzediğini orada: Ambarın üstünde tıkınan bir adama...`
Doğada şiddetli olayların ortaya çıktığı dönemler için `Öğceler` adlı 3. bölümde, `dünyanın yabancı bölgelerinde yaşayan gözü pek erkeklerle yürekli kadınların serüvenlerine dört elle sarılınmalıdır` diyordu. Son olarak, anılarına ve geçmiş olaylara günler ayırır. O günlerde boğulan bir genç kıza, savaşta ölen askerlere, hatta aşktan ölenlere ve bütün tanıdıklara seslenir.
Bu şiirler, insanın manevi değerlerini en mutlak, en köpeksi bir biçimde inkar ettikleri ölçüde gerçekten `şeytanın dua kitabı`nı oluştururlar. İnsan varlığını, hayvanlık düzeyine indirirler. `Ev Vaazları`, çürümeye, kişinin bitkileşmesine bir sunudur. Su yosunları, deniz bitkileri, mantarlar, ağulu otlar, akbabalar, köpekbalıkları, sırtlanlar, insan varlığında bulunan hasta, kokuşmuş, iğrenç her şey bu durmaksızın ayrışıp vahşi, esrarlı, cesedimsi doğa freskinin arka yüzünü kapsar. `İçinde her şeyin çözüldüğü , oluştuğu doğa` diye yazar, `en uzak, cephesiz, kapsayıcı varlıktır: her şey ondan gelir ve ona döner.`
Brecht, savaşın sarstığı bir insanlığın umutsuzca bağlandığı bütün değerleri, bilinçli bir biçimde silkeler. Çıkardığı rezaletten hoşlanır ve kahkahalar atar. Ne var ki; tiksintisine, yoksunluğuna, yalnızlığına eşittir sevinci. İlk dramlarındaki kişiler de, toplumun yalnız bıraktığı kişilerdir.
Brecht bu yıllarda, henüz Marksist bir yazar değildir. Genç bir yazar olarak, bilimsel temellerine oturtamadığı dünya görüşünün egemen olduğu döneme ait örneklerden biri de, ilk adı `Spartaküs` olan `Gecede Davul Sesleri` adlı oyundur. İlk kez, 30 Eylül 1922` de, Münih`te bir cep tiyatrosunda sergilenen oyun, halkın tepkisiyle karşılaşır. Oyunun yapı unsurları; Brecht`in memleketi Augsburg ve Kasım İhtilali`dir. 1919`da, Spartekist Birliği`ni kurarak, Berlin`de bir sosyalist devrim girişiminde bulunan Liebknecht ve Rosa Luxemburg`un öldürülmesinin arkasından gelen bir oyundur bu. Oyundaki karakterlerden biri, Berlin proletaryasının isyanına katılıp savaşmaktansa sevgilisinin yanında kalmayı yeğ tutar. Oyun, burjuvazinin ilgisini çekip, üstüne üstlük Kleist Ödülü`nü alsa da, Münih Halkı, oyundaki gerçeği görmüştür. Bu oyunla birlikte popileritesi artan Brecht`e, Berlin yolu gözükmüştür. Alman tiyatrosunun baş kenti sayılan Berlin`de, Brecht`e olağan üstü bir tiyatro ile sınırsız olanaklar sağlanır. Artık Brecht`in ünü tüm dünyaya yayılacaktır. Brecht, Roza`nın öldürülmesi üstüne şunları söyleyecektir:
Ardından gelen oyunu `Adam adamdır`, Galy Gay isimli bir komisyoncunun Kilkoa barakalarında geçirdiği değişimin hikayesini anlatır. Kargaşanın yazarı Brecht, bu oyunuyla da yıkıcılığını sürdürür. Suçlularla köhnemişlerin yönettiği, hüküm sürdüğü, yozlaşmış bir toplumda insan, önemsiz bir niceliktir ancak. `Adam Adamdır`da vazgeçişe, edilgenliğe karşı bir çağrı, bir uyarı görülür. Tiksinti uyandıran komisyoncu Galy Gay isimli tipoloji, anonimliğin karanlık ve trajik bir simgesidir.
`II. Edouard`ın Yaşamı` adlı oyun ise; onun tersine, aşırı bireyciliğin kahramanıdır; dünyaya, güçlülere ve halkın iradesine karşı ölünceye değin tek başına savaşır. Bu, piç oğlunu almaya yanaşmadığı için halkının öfkesini uyandıran bir kralın hikayesidir. Sarayın ileri gelenleri, O`nu tahttan indirir, hapse atar ve sonra öldürtürler.
Görüldüğü gibi, Brecht`in ilk evresi olarak tanımlayabileceğimiz dönemde sahnelenen oyunlar, dışavurumcu akımın ikinci dönemini yansıtan oyunlardı. Çünkü, 19. yüzyılda tüm Avrupa`yı içine alan sanayileşmenin ve güçlenen kapitalizmin, toplumsal yaşamın her döneminde yarattığı etki ve tepkilerden, sanat da payına düşeni almıştı. Romantizm, yerini doğalcılığa bırakmıştı. Ancak ilk elde, resimdeki izlenimci akımla birlikte gelişen, çoğu kez gerçekçilikle eş anlamlı kullanılan doğalcı anlayış, gerçekçiliğin derinindeki süreçleri kavramaya yanaşmayıp, onu salt görünüşü içerisinde ve insanı da yalnızca çözümsel bir yöntemle ele alması nedeniyle, gelişen toplumsal dinamik karşısında yetersiz kalmıştı. Kısacası; sadece görüneni gözlemleyen bu akımlar, görünenin özünü, yani bireyle toplumsal ilişkilerin bir bütün olduğunu göremiyorlardı. İster istemez, toplumsal eleştiriye yönelen eleştiriyel gerçekçiliğe ve yeni bir toplum amaçlayan, politik temellere dayanan toplumcu gerçekçiliğe basamak oluşturmuştu bu akımlar.
Gerçekçiliği, taklitçiliğe mahkum eden anlayışlara bir tepkiden doğan dışavurumculuk, tiyatroda, Emperyalist Paylaşım Savaşının öncesinde ve sonrasında etkili olmuştu. Kendini `ifadecilik` olarak tanımlayan bu akım, sanatta büyük bir devrim gerçekleştirmeyi, bireyin derinliklerinde yatan gerçekleri dile getirmeyi, dış dünyanın birey üzerinde bıraktığı etkileri kendi süzgecinden geçirerek dışa vurmayı, sanatı akılcı gerçeklerin dışına çıkarıp bireysel yaratıcılık ve düşsel bir güçle dünyayı yeniden kurmayı amaçlamıştı.
Savaş öncesindeki ilk evresinde ütopik bir çıkış yapan dışavurumculuk, savaş sonrasındaki ikinci evresinde, insan `ben`ini önemseyen, onu yığının bir parçası olarak görüp, devlete mutlak itaatini bekleyen bir siyasal dayatmaya yol açan sorunlara, aynı zamanda ekonomik düzende artan enflasyon ve yoksulluğa karşı nihilist çıkışlar yapmıştı. Avrupa devletlerinde yaşanan bu bunalıma karşı, sürekli `çökmek` ve `çöküş` sözcüklerini dillendirerek, siyasal ortama gönderme yapıyorlardı. İlk dönemlerinde, ütopik dışavurumculardan ziyade, savaşan dünyaya karşı duyulan inançsızlığı dile getiren, kapitalist toplumun kalıplaşmış değerlerine, boş yargılarına ve her türlü sanat anlayışına cesur bir tepki olarak `sanata son` sloganıyla ortaya çıkan, emekleyen bir bebeğin kullanacağı `da da` sözcüklerinden temellenen dışavurumculuğun ikinci evresine dahil olan `dadaizm` akımından etkilenmişti Brecht.
Ancak, Brecht`in tüm görüşlerini bilimsel bir temele oturtma dönemine giriş süreci, Piscator`un yaptığı çalışmalarla olacaktı. Alman Komünist Partisi üyesi olan Piscator, Almanya`da proletarya tiyatrosunu kurmuş ve çoğunluğunu işçilerin oluşturduğu oyuncu kadrosuyla, güncel olayları yansıtan propaganda çalışmaları yapmıştı. Bolşevik devrimi sonrasında Sovyetler`de yapılan çalışmalarla paralellik gösteren bu çalışmalar, Meyerhold gibi, Piscator`un da yalnızca propagandayla yetinmeyip gösterilerinin sanatsal biçimini de geliştirmeye çalıştığı bir dönemde, proletarya tiyatrosunun kapatılmasıyla sonuçlanmıştı.
O yıllarda Almanya`da, Sosyal Demokrat Parti`nin kontrolündeki meşhur tiyatrolardan biri olan Volksbühne, yani `Halk Sahnesi` adlı tiyatronun gittikçe bir burjuva tiyatrosu görünümü almasına karşılık Piscator, proleter bir Volksbühne yaratmak amacı ile Merkez Tiyatrosu`nu kurar. Ancak, bu tiyatroda çok fazla sürmez. Bunun üstüne Piscator, Kaysserler`den sonra, Halk Sahnesi`nin sanat yönetmenliğine Fritz Holl`ün getirilmesiyle Volksbühne`de yine çalışmaya başlar. Almanya`nın enflasyon, işsizlik, ayaklanmalar, politik kavgalar ve dış borçlar içinde kıvrandığı bir dönemde, büyük yankı uyandıran Schiller`in `Haydutlar` adlı oyununu sahneye koyar Piscator. Tüm basının `Piscator, Haydutlar`ı Potemkin`e benzetti.` Yorumunu yaptığı bu oyun, kısa episodik sahnelere dayanan yapısı, projeksiyon ve film kullanımı ile duygulardan çok olaylara ve düşüncelere yönelen sahneneme biçimiyle, güncel olaylarla paralellik kurmasıyla, Brecht`in epik tiyatro kuramının ilk nüvelerini taşıyordu.
Dünya görüşünü bilimsel temellere oturtmaya başlayan Brecht, burjuva idealizminin, yerini dehşete bıraktığı ikinci dönem dışavurumculuğundan sıyrılmaya başlamıştır. `Tiyatroyu politikaya yöneltme onuru, özellikle Piscator`undur. Bu yöneltme olmaksızın benim tiyatrom düşünülemezdi.` diyordu Brecht. İlk evresine ait oyunları duygusal bir temele dayanan Brecht, bu bakışla ürettiği oyunlarında, sürekli bir karamsarlık içinde olmuştur. Ancak, ikinci evresinde, karamsar tutumuyla ortaya çıkan nihilizmini boğabilmek için Brecht`in, bir disipline ve olumlu sonuçlara götürecek bir inanca gereksinmesi vardır. Piscator`dan etkilenen Brecht, bu çözümü politik bağlanmayla sağlayacaktır. Maddeci dünya görüşü O`na, kendini denetleme, disiplin ve akılcı yöntemi öğretecektir. İşte Brecht bu döneminde, Marksizmle buluşuyor ve epik tiyatro yöntemini düşünmeye başlıyordu.
1929`da yazdığı `Mahagonny Kenti`nin Yükselişi ve Düşüşü` adlı epik operada, içgüdü ve duyguyu, obur kapitalist düzenin karmaşasının ve kötülüğünün kaynağı olarak görmektedir. Mahagonny`de polisin izlediği bir haydut çetesinin, kaçmayı başardıktan sonra kurdukları bir zevk şehrinin hikayesi anlatılır. Arkasından gelen oyunu, Brecht`in dünya çapında tanınmasını sağlayan `Üç Kuruşluk Opera`dır. `Üç Kuruşluk Opera` adlı oyun, filme iki defa alınmış, ancak, Brecht bu iki filmi de beğenmeyerek, `Beş Paralık Opera` adlı romanı yazarak bastırmıştır. Brecht burada, Boer`ler Savaşı sırasında, Victoria`nın hükümdarlığı zamanında, Londralı aşağı tabakanın çarpıcı, sanrılı bir resmini çizer. Kuşkuculuğu geliştiren yazar, bilimsel düşüncenin temelinde, dondurulan düşünceye eleştiriyelliğini yöneltir. Oyundaki Mack adlı karakter, `insan neyle yaşar?` sorusunu şöyle yanıtlamaktadır: `Başkalarının üstünden geçinir, öğüterek, terleyerek, yenerek, döverek, aldatarak ve başkalarını yiyerek yaşar.`
1930`da yazdığı `Kuralla Kural Dışı``nda hamal, O`nu döven, ezen ve sonra da susayan tüccara matarasını çıkarıp su vermek ister. Nefret edildiğinin bilincinde olan tüccar, hamalın matarasını taş gibi görür ve hamalın O`na büyük bir taşla saldırdığını sanarak tabancasıyla O`nu öldürür. Yargıç mahkemede, nefret ettiği birine su vermenin akıl dışı olduğunu kabul ederek tüccarı beraat ettirir. Öyleyse hamalın yaptığı hareket ne kadar insancıl olursa olsun, duygularıyla hareket ettiği için ölümü hak etmiştir.
İyi ile kötü arasında bulunan insanoğlunun ikiciliği kabul eden `Adam Adamdır` oyunundan sonra, bu oyun, toplumun ahlaksızlığını, bozulmuşluğunu ortaya koyar. `Küçük Burjuvanın Yedi Günahı` adını verdiği bale kantatındaki Anna adlı karakter, dans eden, içgüdüsel ve duygusal olmasının yanı sıra, şarkı söyleyen akılcı ve pratik olarak iki yönlü bir tipolojidir. Bu karakter, doğduğu kenti terk eder ve para kazanmaya başlar. Bu arada, duygusal bir yolda aşık olur, ancak tüm duygularına gem vurarak, kazandığı para ile memleketine geri döner. Bu oyunda irdelenen şey; ticarete dayanan bir düzende, içgüdü, yerini mantığa bırakmıştır. Brecht`in bu dönemleri, kapitalizmde yaşayan insanın iki yönlü karakterine vurgu yapar. Kendi emeğine yabancılaşan insanın, kaçınılmaz sonudur kendine yabancılaşması.
Toplumsal pratiği inceleyen Brecht, gelmekte olan felaketin kaçınılmazlığını görmüştür. Çünkü, 1930`lar Almanya`sı, işsizliğin, yoksulluğun iyice tırmandığı bir dönemdedir. 1931 Mayıs`ında ünlü Reichbank`ın iflasıyla fırtına patlamış ve bankalar geçici olarak kapatılmıştır. Böyle bir dönemde `Adil Düzen` sloganıyla çıkan Nazi Partisi, 1932 seçimlerinde on dört milyon oy toplayarak 235 sandalyeyle meclise girmiş ve 1933 yılında yaşlı başkan Hindenburg, kahverengi gömlekli serüvenci Hitler`e iktidarı, kendi elleriyle teslim etmiştir. Dünyayı sarsacak katliamlara imza atacak olan Nazi Partisi`nin kara listesine alınan bir çok insan gibi, Brecht de kara listeye alınmıştır. Brecht,bunun üstüne Danimarka`ya gider.
Sürgündeyken yazdığı, `Yuvarlak Kafalarla Sivri Kafalar` adlı oyunda, Hitler`in tayfasını ve iktidara gelişini anlatır. 1934`de yazılan bu oyun, basımının örnekleri az olduğu için bulunması çok zordur. Oyunda; İber, yani Hitler, dinsiz imansız bir serüvencidir. Kral naibi Missena, yani Hinderburg O`nu, önemli bir devlet görevine çağırır. Görevi; emekçi devrimini kötürümleştirmektir. İber, mevkiini sağlamlaştırmak için bir ırk kuramı ortaya atar: Halkı, yuvarlak ve sivri kafalı olmak üzere ikiye ayırır. Gelgelelim, bunlardan birinin geçici mutluluğu öbürünün mutsuzluğu uğruna, orakçılar takımı İber`in tayfasını alt eder. `Arturo Ui`nin Yükselişi`nde ise, adı geçen Arturo Ui adlı karakter, Hitler`den başkası değildir. Brecht, Reichstag yangınından başlayarak Şansölye Dolfuss`un işgaline kadar Hitler`in yükseliş dönemini, Chicago`da bir haydut çetesinin çevresinde geçirir. Arkadan gelen Schweyk, özel, garip bir kahraman değil, bütün göklerin altında ve bütün enlemlerde rastlanan bir insan tipidir. Bu oyunda Brecht sorar: `Acaba Hitler`in orduları kendi memleketini işgal etseydi, Schweyk ne yapardı?`
`III. Reich`ın korku ve Düşkünlüğü`, bir kaç portreyle, Nazi kargaşası altında ezilen bütün Almanya`nın dramını verir. Hiç kimse kurtulmaz, herkes Nazi damgasını yemek ve onun iradesine baş eğmek zorundadır.
Brecht, bir yandan çalışmalarını sürdürürken, sürgün yıllarında çok ülkeye gitmek zorunda kalır. Çekoslovakya, Avusturya, İsviçre, Fransa, Danimarka, İsveç, Fillandiya ve Sovyetler Birliği`nde bulunur. Fillandiya`dan Amerika`ya göç eder. Amerika`da kaldığı süre içinde, Amerika`da tanınsa da, oyunları pek fazla ilgi görmez. Oyunları, idealist tiyatronun klasik yöntemiyle yorumlandığı için pek anlaşılmaz.
Danimarka`da iken yazdığı, ama ilk kez Amerika`da sergilenen `Galileo Galilei` yani `Galile`nin yaşamı` adlı oyun, Galilei`nin bilimsel bakışı ile siyasi vurdumduymazlığının ortaya çıkardığı karşıtlığı inceler. Oyunun diğer bir yanı ise, egemenlerin bilimsel çalışmalara duyduğu ihtiyaçla, iktidarlarını tehlikeye sokan bu araştırmalara duydukları düşmanlığın karşıtlığını ortaya koyar. `Kahramanları olmayan ülke mutsuzdur` sözlerine Galilei`nin cevabı; `Kahramanlara gerek duyan ülke mutsuzdur.` olur.
Galilei`nin birbirini izleyen uzlaşmaları, bilim ve gerçek adına doğrulanır. `Sezua`nın İyi İnsanı` adlı oyunda ise, tanrılarla uyuşarak, biraz iyilik yapmak için birçok kötülük yapar. Demek ki insan, aynı zamanda hem kendisi, hem de başkaları için iyi olamaz, hem kendine hem de başkalarına yardım edemez. Aslında, Brecht bu oyunda, bir davranışın tümüyle iyi olamayacağını gösterir. Brecht, bu çatışmaya hiç bir çözüm getiremez. Ancak, tanrıların bilmezlikten geldikleri, hatta yasallaştırmaya gittikleri öne sürer. Çünkü, her şeyden önce, burada görünüşlerin saygıyla karşılanması ve örnek alınacak sözün doğrulanması önemlidir. Söylenen söz ise, `dünyayı kurtarmaya bir tek insan yeter` sözü olacaktır.
`Azize Johanna` adlı oyun, Brecht`in bu güne kadar hiç sahnelenmeyen bir oyunudur. Bu oyunda Brecht, Schiller`in yüzyıl savaşı sırasında odun yığınları üstüne yığılan kahramanı bir `Genç Kız`ın yansılamasını çıkarmıştır. `Genç Kız`, 1929 bunalım döneminin Chicago`sunda, kurtuluş ordusunun bir havarisi, halkın yoksulluğunun etkisiyle bir devrimci kışkırtıcı olur, işçi sınıfının mezbalarında olduğu kadar kapitalin borsalarında da savaşır. Devrim uğruna kavga alanında can verir; ne olursa olsun, başkaldıran vicdanının buyruklarına sonuna kadar bağlı kalır.
Brecht`in 1930`larda, Günther Weisenborn ile işbirliği ederek meydana getirdiği `Ana` adlı oyun ise, Maksim Goki`nin romanı ile Sovyet Devrimi`nin hikayelerinden oluşur. Görüldüğü üzere Brecht, devrim olayından birçok kez yaralanmış, onu dramın merkezine yerleştirmiştir. `Önlem`de Çin Devrimi`ni, `Ana`da Sovyet Devrimi`ni işlemesi gibi... `Carra Ananın Silahları`nda ise, İspanyol Devrimi`ni işler. Franco`nun zorbalığına karşı, kendini savunan halkın görüntülerine yer verir. Ruth Berlau, `Carrar Ananın Silahları` için mantıklı, yöntemli ve diyalektik bir biçimde oluştuğunu belirtiyor. Sahnede herşeyin, bir kabın damla damla dolması gibi geliştiğini, kap dolunca ise oyunun sona erdiğini söylüyordu.
Brecht, `Kafkas Tebeşir Dairesi` adlı oyununda, biraz kendi ile çatışır. Oyundaki karakter, sanki kendi portresidir. Karmaşık olan bu tipoloji, sıkılgan, saldırgan, zeki, saf, esprili ve ciddi, alçak gönüllü ve kendini beğenmiş, içten ve uzak bir karakterdir. Oyun, duygu ve aklın yani sağduyunun savaş alanı gibidir. Sonunda sağduyu kazanır. Onun için de oyundaki karakter, doğruya yönelik bir insandır. Yapmak istediği şeyler, tasarladıkları, hep sezgi ve sağduyusu ile suya düşmektedir. Tıpkı Brecht`in akılcı bir yolda yapmak istediklerinin, onun şiirsel yeteneğiyle çatışması gibi. Sonuçta duygu ve imgelem iyi düşünmenin, sağduyu ve halk bilgeliği ise güzel söylev çekmenin yerini tutar.
Brecht, ancak 1948`de dönebilir memleketine. Batı Almanya`nın kabul etmediği yazar, sonra Avusturya ve Çekoslovakya üzerinden Doğu Berlin`e gelir. 1949`da, eşi Helena Weigel`le birlikte tiyatrosunu kurar. Berliner Ensemble, yani Berlin Kollektifi, artık kendi oyunlarının pratiğini kendi yorumuyla hayata geçirebileceği bir tiyatrodur. Yazdığı `Cesaret Ana İle Çocukları` adlı oyunda Brecht, bir yandan toplumsal çerçeveyi taşlarken, diğer yandan insan karakterinin derinlerine giden duygularını işlemiştir. Bir yanda, yozlaşan toplum düzeninin kötülüğünü gösterirken, diğer yanda acı çeken bir ana figürü yaratır. Böylece, akılcı yanıyla bilinçli bir toplum taşlamasına yönelirken, duygusal yanıyla da, büyük bir trajik figür yaratmıştır.
Ardından gelen oyunu `Lucullus Davası`, Demokratik Alman Cumhuriyeti yönetimi tarafından, oyunun bitiminden önce salon terkedilerek beğenilmemiştir. `Bay Puntila İle Uşağı Matti`de ise, Puntila Ağa ayıkken akılcı, ferman dinlemez bir patron, sarhoşken duygusal ve sevecen bir kişidir. Puntila Ağa, genel olarak yanlışın yanında, kötü bir adamdır; ama akılcı yanını da yok eder. Ticarete dayalı bir düzeni yansıtan tüm bu oyunlarda akıl, insanın olumsuz yanına eşittir.
Gençlik dönemi olan evresinde duyguyu mutlaklaştıran Brecht, gelişme dönemi olan ikinci evresinde akılcılığa vurgu yapmış ama, olgunluk çağı olan 3. evresinde ise, duygusallık çoğu kez yıkıma götürdüğü halde, temelde insanın iyi yanını yansılar. Diğer yanda akılcı tutum, bir insanı kötü yapabildiği halde bozuk bir düzende, toplum içinde ayakta kalabilmesinin bir koşuludur. Yazar, doğru bir düzenin gelmesiyle bu akıl-duygu çatışmasının yok edileceğine inanır. Brecht`in toplumsal baş kaldırısı dışa dönük, yani nesnel, aktif, yenileyici ve gerçekçidir. Ama onun varlığına karşı olan başkaldırısı, içe dönük, yani öznel, pasif, çaresiz ve hatta romantiktir. İşte bu ikili durumun başkaldırısı ile Brecht`in oyunlarının diyalektiği de anlaşılabilir. Bu çatışma, yaşamı boyunca sürmüştür. O, bu çatışma içinde, bireyci değildir. Daha doğrusu o, bu düzen içinde bireyin gerçek olamayacağını, yine bu düzen içinde ahlaksal deneyin şarlatanlıktan başka bir şey olmadığına inanır. I. Dünya Savaşı`ndan sonra, daha önce O`nda uyanmış olan kurulu düzene karşı olan duygusu, O`nu, içinde yaşadığı düzeni sert bir şekilde eleştirme yoluna götürmüştür.
Bazı oyunlarında kapitalist sistemi bir randevuevine benzetmiştir. Çünkü, sevgi bile ticaretin kurallarına bağlıdır. Böyle yozlaşmış bir kentte en büyük suç, parasızlıktır. Brecht, faşist ülkeler ile kapitalist ülkeler arasındaki ayrıcalığı şöyle tanımlar: `Kapitalizmde Kasaplar eti getirmeden önce ellerini yıkarlar. Bunun gibi, kapitalizmin, faşizme dönmeden yaşayabilmesi de tamamen faşistçe bir tutumdur.` Brecht`in tiyatroda yapmak istedikleri ve kuramları yanlış anlaşılmış ve yanlış yorumlanmıştır. Marksist dünya görüşüne dayalı kuramları, Marx`ın yaptığı gibi, yüzyıllar öncesine, Aristoteles`e kadar varan idealist felsefe ve idealist estetiğe dayanan egemen görüşlere karşı oluşuyla başlamıştır.
Gençlik döneminde nihilist çıkışlar yapan Brecht, bu döneminde öznel, yani lirik kalmıştır. Gelişme döneminde ise, nesnel olana, yani epik olana vurgu yapmıştır. Yeni bir estetik kuramını ortaya attığı bu ikinci dönem, Aristocu tiyatro ve Hegelyen estetikle hesaplaştığı dönemdir. Aristocu tragedya, Platon ve Sokrates`in eleştirisi üstünde gider. Yapılan eleştiri, mimesis kavramına, yani bir çeşit bir çeşit taklite dayalı olan gerçekçilik, daha çok temsil etme ya da yeniden yaratma kavramıyla ilintilidir. Burada sözü geçen, epik şiirdir. Aristocu tiyatro ise, kendi içinde bütünlük gösteren ve belli bir ölçü içine sığdırılmış, belli bir aksiyonun yeniden yaratılmasıdır. Sanat yönünden güzelleştirilmiş bir dili vardır ve ruhu, korku duygularıyla tutkulardan arıtmaya çalışır. Bu ıslah edici, ehlileştirici yöntem; gerçekten olan şeyi değil, tersine olan şeyi, yani olasılık ve zorunluluk kurallarına göre mümkün olan şeyi ifade etmektedir. Burada, bireyin ortaya çıkan trajik durumuyla özdeşleşen, yani bütünleşen seyirci, önceden tanımlanamayan bir trajik hataya düşecek ve erdem gösterecek karaktere bağlanmaktan kaçamayacaktır. Sonra da, karakterin ve seyircinin sahip olduğu kimi hatalara işaret eder. Trajik bir suçtan dolayı çatışmaya dönüşen karşıtlıklar, çatışmadan ve karmaşadan sonra, hatta aklandığında, yani arınma yaşandığında, huzura kavuşularak denge yeniden kurulur.
Burada örnek gösterilen ve seyircinin bütünleşmesi sağlanılan kahraman, genelde değişime ve dönüşüme yönelik bir tipoloji değil, daha çok onarıma yönelik bir karakterdir. Aristoteles, sunduğu, seyircinin bütünleştiği bu öznel birey yerine, nesnel olanı, yani hikayeyi ön plana çıkararak Antik Yunan tragedyasının bir birey tragedyası olmayıp, Antik Yunan devletinin ya da toplumunun bir tragedyası olduğunu vurgulaması bakımından özel bir önem taşır. Bu tersine çevrilmiş diyalektik yöntem, felsefeye dayalı bir estetik olarak Hegel`de, tiyatroda ise dramatik anlayışta yüzyıllara dayanan evrimini tamamlamıştır. Burjuva idealizmine dayanan bu yöntem, `öznel olandan yola çıkarak, toplumsal düşünce toplumsal varoluşu belirler` demektedir. Marksist dünya görüşüne dayalı estetik ise, toplumsal varoluş, toplumsal estetiği belirler demektedir.
Epik olarak tanımladığı anlayışını, nesnelliğe vurgu yaparak, öznel duygusal boşalımlara karşı, akılcılığı üstün kılıyordu Brecht. Nesnellik ilkesi ile öznellik ilkesini bir araya getiren dramatik yapı, Hegel`in diyalektik anlayışıydı. Zaten bu diyalektik anlayışının baş aşağıyı durduğunu söyleyen Marx gibi, Brecht de, sonuçta öznelliğe teslim olan bu anlayışı ayakları üstüne oturtmuştu. Akıl ve duygunun çatışmasını diyalektik bir bağ içinde incelemeye çalışan yazar, olgunluk evresinde, nesnelliği mutlaklaştıran epik tiyatro tanımlamasının yanlış olduğunu anlayarak, diyalektik tiyatro anlayışını benimsemişti. Bu durumda Brecht, idealist estetiğin biçimsel durumuna karşı çıkmaz. Ama bununla birlikte, karakterin tam anlamıyla özne olmadığını, aksine bağımlı olduğu ekonomik ve toplumsal güçlerin nesnesi olduğunu ispat ederek, ona kökten bir biçimde karşı koyar. Bu anlamda Brecht`in estetiği epik değildir. Marksistir ve Marksist olarak, lirik, epik ve onu bütünleyen dramatik olanı kapsayacaktır.
Yalnız burada önemli olan; yabancılaşmadır. Brecht, yöntemini bunun üstünden kurar. Diyalektik gerçekliğe dayanan yabancılaşma efekti, seyirci ile sahne, sahne ile oyuncu, oyuncu ile rol, rol ile mekan arasında belirli bir mesafe yaratılması sonucu, sahnede tarihselleştirmenin gerçekleşmesine; oyuncu ile rolün bütünleştiği burjuva oyunculuğuna karşı çıkar. Çünkü, burjuva oyunculuğunda var olan oynadığı rolle hem özdeşleşip hem de eleştirerek oynama yöntemine, yani eleştiriyel gerçekliğe karşı şunları söylemektedir Brecht: `Özdeşlemeyi amaçlayan her oynayışta eleştirinin aldığı şekildir karikatür. Bu şekil altında yaşamı eleştirir oyuncu ve bu şekil altında oyuncunun eleştirisiyle özdeşleşir seyirci. Bizim tiyatromuz ise, ancak karikatür çizme olgusunu göstermek istediği zaman karikatürleri sergileyebilir sahnede. Böylece karikatürler maskeli balodaki maskeler gibi çıkar sahneye. Gerçek bir kavrayışla gerçek bir eleştiri, ancak özelle genelin duruma göre değişik şekillerde gerçekleşen, özelin genele olan ilişkisi gibi, kavranılmış ve eleştirilmiş olmasıyla mümkündür. İnsanların gösterileri kaçınılmaz olarak çelişmelidir; dolayısıyla çelişkiye tümüyle sahip olmak gerekir.`
Bu anlamda idealist estetiğe dayalı dramatik tiyatroda; sahne, eylemi ortaya koyar. Marksist dünya görüşüne dayalı estetikte ise; sahne, eylemi anlatır. Dramatik tiyatro; seyirciyi eyleme katar, etkinliğini yok eder, onda duygular uyandırır, böylece seyirci kendini eylemin içinde sanır. Diyalektik gerçekliğin tiyatrosu ise; seyirciyi, eleştiren bir gözlemci yapar, etkinliğini uyandırır. Ona yargılar verdirir. Böylece seyirci, eyleme karşı gelir. Dramatik tiyatroda; tiyatro, telkin yoluyla etkiler. Duygular, olduğu gibi korunur. İnsan, bilinen bir varlık kabul edilir. Diyalektik tiyatroda ise; tiyatro, belgelerle etkiler. Duygular, yargılarla ortaya konur. İnsan, araştırma konusudur. Dramatik tiyatroda; düğüm çözülürken gerilim belirir. Diyalektik tiyatroda; gerilim, oyun başlarken vardır. Dramatik tiyatroda; her sahne, bir başka sahne için vardır. Diyalektik tiyatroda; her sahne, kendisi için var olur. Dramatik tiyatroda; olaylar düz bir çizgide gelişir. Dünya, olduğu gibi sunulur. İnsan duruktur. Diyalektik tiyatroda; olaylar eğri bir çizgidedir. Dünya, oluş içinde sunulur. İnsan, oluş halindedir. Dramatik tiyatroda ; içgüdüler söz konusudur. Diyalektik tiyatroda; motifler söz konusudur. Dramatik tiyatroda; düşünce varlığı belirler. Diyalektik tiyatroda; toplumsal varlık, toplumsal düşünceyi belirler.
Hegel ve Aristoteles, tiyatroyu, seyircinin `kuraldışı` özelliklerinden arıtılması olarak görmektedir. Brecht ise, kavramları aydınlatır, doğruları açıklar ve karşıtlıkları göstererek değişimi önerir. İlkinin istediği; gösterimin sonunda huzurlu ve sessiz bir uyku halidir. Brecht, tiyatral gösterimin sonunun eylemin başlangıcı olmasını ister; bireyin tutkularından arınması değildir olan; istikrar, değişken toplum tarafından yıkılmalıdır. Tiyatro, sükuneti tesis etmeye uğraşmamalıdır. Burjuva polisi bunu yapmakla görevlidir zaten!..
--- alıntı ---
http://www.halksahnesi.org/incelemeler/brecht/brecht.htm
--- alıntı ---
Konusunu gerçek bir hikayeden alan sağlam bir hint filmidir. Milkha nın avrupalı hatunla sahneleri on numaradır. eğer hayal ettiğiniz ve gerçekleştirmek uğruna bir şey yapmak istiyorsanız sizi gaza getirecek bir filmdir. tavsiyemdir on numaradır.
Film Birleşmiş Milletler çalışanı Gerry Lane'in (Brad Pitt) hikayesini anlatıyor. Lane orduları ve hükümetleri deviren ve hatta insanlığı yok olma noktasına getiren zombi salgınını durdurmak için zamana karşı yarışıyor. Enos Gerry'nin eşi Karen Lane, Kertesz ise Gerry'nin silah arkadaşı Segen karakterini canlandırıyor.
Şampiyonlar ligi 2. haftasında galatasaray`ın deplasmanda puan ve puanlar almayı hedeflediği maç.
Zenginin zenginliğine zenginlik katacağı bir türkiye modelidir.
Google play store den arayıpta bulamadığım uygulamadır.
türkiye de anlam olarak satanistlik ile karıştırılan, her türlü inancı yok sayan düşünce.
Ateistler iyidir korkmasın kimse onlardan.
Ateistler iyidir korkmasın kimse onlardan.
çok cıvık bir sözdür. bir zamanlar sadece helalar için değil insanlar içinde geçerli olabileceğini düşündüğüm sözdü... sene geçen sene ağır bir ilişkiden çıkmış ve darmadağın olmuştum dostlar sayesinde toparlanmış ve yeni bir ilişki yapacak kıvama gelmiştim (ulan hemen de kıvama gelmiş, dediğinizi duyar gibiyim). güzel bir kadınla tanıştık ve ilk buluşmamızda tişörtüme yazdığım sözdür. aptalcadır, mallıktır. asıl olması gereken nasıl bulduysan öyle bırak, karışmayın arkadaş kişiliklerimize değiştirmeye çalışmayın.
bir cahiliye savunmasıdır.
Akdeniz Üniversitesinde Tiyatro yapan ve en iyi şekilde yapan Tiyatro ekibidir. 20. yılındadır her yıl uluslararası festival yapmaktadır. Kendilerini şöyle tanımlamaktadırlar.
1995 yılında devlet tiyatrosu sanatçıları tarafından kuruldu, kısa bir süre sonra kendi ayakları üzerinde durmayı ve yoluna devam etmeyi başardı. Tamamı üniversite öğrencilerinden oluşan bir topluluktur. Bizler hiç seyirci kaygısı çekmedik, kaygı derdimiz olamazdı da, kaygılarımız vardı elbet ve hep olacaktır, derdimiz sanat oldukça popüler kültürün getirdiklerini elimizin tersiyle ittik. Bir üniversite öğrencisinin davranması gerektiği gibi dünyasal sorunları ele alıp genç beyinleri uyarmaya çalıştık. Bizler hiçbir zaman çok şey bildiğimizi söylemedik. Ama iyi bildiğimiz konusunda hep ısrar ettik. Üniversiteli olmanın tiyatroya bilimsellik getireceğine inandık. Yapılan işlerin tartışılabileceğine inandık. İnançla 20. yıla geldik. Devam etmek en büyük dileğimiz. Sanatı sanatla yaşamak, ayağımız yere basarak TİYATRO yapmak en büyük hedefimiz?
Oyunlarımız:
95-96 ?Sevgili Doktor-Anton Çehov-Neil Simon
97 Topluluk oyun sahnelemedi
98 ? Küçük Prens-Antoine de Saint Exupery
99 ? Ölüm ve Kız-Ariel Dorfman
2000 ? Otobüs-Stanislav Stratiev
? Yapraklar-Orhan Veli Kanık
2001 ?Joko?nun Doğum Günü-Roland Topor
? Savaş Baba-Yakovos Kambenallis
2002? Oyun Sonu-Samuel Beckett
? Kuvay-i Milliye-Nazım Hikmet Ran
? Ödenmeyecek Ödemiyoruz-Dario Fo
2003? Odisea Evine Dön-Yakovos Kambenallis
2004 ?-Dönemeç-Tankred Dorst
? Klakson, Borozanlar ve Bırtlar- Dario Fo
2005 ? Yanlışlıklar Komedyası-William Shakespeare
2006 ? Krapp?ın Son Bandı-Samuel Beckett
? Sandalyeler ve Gaz Odası-AÜTT
? Karanlığın Ötesinden Gelen Sesler-Ariel Dorfman
? Cesaret Ana ve Çocukları-Bertolt Brecht
2007? Git Gel Dolap-Harold Pinter
? Hamlet-William Shakespeare
? Marat Sade-Peter Weiss
? Prometheus Operası-AÜTT
2008? Kurtuluş Savaşı Destanı- NAZIM HİKMET RAN
? Geçmişten Gelen Kadın ? R.SCHIMMELPFENNIG
? Ben Orhan Veli ? ORHAN VELİ KANIK
? Kayıplar ? ARIEL DORFMAN
? Körlük ? MARIO FRATTI
2009? Körler ? CEM YALIN
? Hasan Sabbah ? GÜNGÖR DİLMEN
? Mezbahaların Kutsal Johannası ? BERTOLT BRECHT
2010 ?Sandalyeler ve Gaz Odası-AÜTT
? Büyük Romulus ? Friedrich DÜRRENMATT
? Prometheus Operası-AÜTT
2011?-Başka Bir Dünya için ŞİİR-AÜTT
? Karanlık ?8 Mart dünya Kadnlar günü ?Ariel DORFMAN uyarlama ?
? Euredice?nin Elleri ? Pedro BLOCH
? Carmela ve Paolino ? Angelo SAVALLİ
2012 ?Mezarsız Ölüler ? Jean Paul SARTRE
?- Hamile Adam- Dario FO
?- Yaşlı Hanımın Ziyareti- Friedrich DÜRRENMATT
2013?Generallerin Beş Çayı- Boris VİAN
? Üç Kuruşluk Hayat ? Bertolth BRECHT
2014 ? Tardieu Parti ? Jean TARDIEU
? Açık Denizde ? Slovamir MROZEK
? Dünya Kadınlar Günü İçin Bir Belgesel ? Dario FO ? Eve ENSLER ? AÜTT
? Arturo Ui?nin Önlenebilir Yükelişi ? Bertolt BRECHT
(bkz: http://akdenizuniversitesitiyatrotoplulugu.com/">http://akdenizuniversitesitiyatrotoplulugu.com/)
1995 yılında devlet tiyatrosu sanatçıları tarafından kuruldu, kısa bir süre sonra kendi ayakları üzerinde durmayı ve yoluna devam etmeyi başardı. Tamamı üniversite öğrencilerinden oluşan bir topluluktur. Bizler hiç seyirci kaygısı çekmedik, kaygı derdimiz olamazdı da, kaygılarımız vardı elbet ve hep olacaktır, derdimiz sanat oldukça popüler kültürün getirdiklerini elimizin tersiyle ittik. Bir üniversite öğrencisinin davranması gerektiği gibi dünyasal sorunları ele alıp genç beyinleri uyarmaya çalıştık. Bizler hiçbir zaman çok şey bildiğimizi söylemedik. Ama iyi bildiğimiz konusunda hep ısrar ettik. Üniversiteli olmanın tiyatroya bilimsellik getireceğine inandık. Yapılan işlerin tartışılabileceğine inandık. İnançla 20. yıla geldik. Devam etmek en büyük dileğimiz. Sanatı sanatla yaşamak, ayağımız yere basarak TİYATRO yapmak en büyük hedefimiz?
Oyunlarımız:
95-96 ?Sevgili Doktor-Anton Çehov-Neil Simon
97 Topluluk oyun sahnelemedi
98 ? Küçük Prens-Antoine de Saint Exupery
99 ? Ölüm ve Kız-Ariel Dorfman
2000 ? Otobüs-Stanislav Stratiev
? Yapraklar-Orhan Veli Kanık
2001 ?Joko?nun Doğum Günü-Roland Topor
? Savaş Baba-Yakovos Kambenallis
2002? Oyun Sonu-Samuel Beckett
? Kuvay-i Milliye-Nazım Hikmet Ran
? Ödenmeyecek Ödemiyoruz-Dario Fo
2003? Odisea Evine Dön-Yakovos Kambenallis
2004 ?-Dönemeç-Tankred Dorst
? Klakson, Borozanlar ve Bırtlar- Dario Fo
2005 ? Yanlışlıklar Komedyası-William Shakespeare
2006 ? Krapp?ın Son Bandı-Samuel Beckett
? Sandalyeler ve Gaz Odası-AÜTT
? Karanlığın Ötesinden Gelen Sesler-Ariel Dorfman
? Cesaret Ana ve Çocukları-Bertolt Brecht
2007? Git Gel Dolap-Harold Pinter
? Hamlet-William Shakespeare
? Marat Sade-Peter Weiss
? Prometheus Operası-AÜTT
2008? Kurtuluş Savaşı Destanı- NAZIM HİKMET RAN
? Geçmişten Gelen Kadın ? R.SCHIMMELPFENNIG
? Ben Orhan Veli ? ORHAN VELİ KANIK
? Kayıplar ? ARIEL DORFMAN
? Körlük ? MARIO FRATTI
2009? Körler ? CEM YALIN
? Hasan Sabbah ? GÜNGÖR DİLMEN
? Mezbahaların Kutsal Johannası ? BERTOLT BRECHT
2010 ?Sandalyeler ve Gaz Odası-AÜTT
? Büyük Romulus ? Friedrich DÜRRENMATT
? Prometheus Operası-AÜTT
2011?-Başka Bir Dünya için ŞİİR-AÜTT
? Karanlık ?8 Mart dünya Kadnlar günü ?Ariel DORFMAN uyarlama ?
? Euredice?nin Elleri ? Pedro BLOCH
? Carmela ve Paolino ? Angelo SAVALLİ
2012 ?Mezarsız Ölüler ? Jean Paul SARTRE
?- Hamile Adam- Dario FO
?- Yaşlı Hanımın Ziyareti- Friedrich DÜRRENMATT
2013?Generallerin Beş Çayı- Boris VİAN
? Üç Kuruşluk Hayat ? Bertolth BRECHT
2014 ? Tardieu Parti ? Jean TARDIEU
? Açık Denizde ? Slovamir MROZEK
? Dünya Kadınlar Günü İçin Bir Belgesel ? Dario FO ? Eve ENSLER ? AÜTT
? Arturo Ui?nin Önlenebilir Yükelişi ? Bertolt BRECHT
(bkz: http://akdenizuniversitesitiyatrotoplulugu.com/">http://akdenizuniversitesitiyatrotoplulugu.com/)
Bu ülkede yaşamış ve sürülmüş, sürüldükçe büyümüş en büyük Kürt sanatçı. Kürtçe şarkı söylemek istediği için ülkem dediği türkiye den sürülmüş vatandaşlıktan çıkarılmış sonra pardon dercesine öldükten bilmem kaç yıl sonra vatandaşlığa geri alınmış. Arkasından küfür edenler bir hayli çoktur ama efsaneye göre sağcısı solcusu ve orta yolcusu bu güzel adamı dinlermiş. Sonra can yücelinin en güzel mısrasına can vermiş ` ne kadar rezil olursak o kadar güzel`.
Türkiye'nin en politik en sağlam şehridir.
Sözlüğe ilk girdiğimde her yerde entrylerini görmem sonucu ` sanki buranın komutanı` düşüncesi tüm hücrelerimde hakimdi. şahsiyeten tanımadığım şahsiyet.
Galatasaray`ın kazanıp moral bulacağı maçtır.
Henüz üye olduğum sözlük, pek bi sakin buralar.