pazar gününü evde geçirmek

bitmek bilmeyen upuzun bir günü evin içinde geçiren, erken kararan kış aylarında akşam üstü geldi mi internette takılmaya, sosyal medayada bir ses olmaya çalışan kişilerin işidir.

Hevesi Cumartesi`de kalmış zavallı, mutfakta geçkin bir anne, salonda göbeğinde kumandayla uyuyan bir baba, duşta bir kürek mahkumu, yatakta nine/dede, markette pijamalı müşteri, balkonda çamaşır toplayan abla, donarak babadan gizli sigara içen ağabey, külhanbeylerin arasında bir eşcinsel, gece yarısı metroda bir kadın gibi bir şeydir. Halbuki Cumartesi öyle midir? Camila Vallejo gibi kadın, Subcomandante Marcos gibi adamdır Cumartesi kişisi. İnsan sahibi olan haftanın gününe çekermiş, bir Cumartesi`ye bak, bir de Pazar`a bak.

insanın orta yaşa doğru kazanmaya başladığı tembellik belirtisi.

bu saçma günün ritüeli, önce geç uyanmak, geç kahvaltı yapmak, göbeğini kaşıya kaşıya uzanmak ve güneşin batmasını beklemektir. belki bir ara bir ekmek alma mesafesi boyunca yapılan yürüyüş ve yenilen akşam yemeği sonrası televizyon karşısına uzanmak güne noktayı koyar. ha bir de ertesi gün işe gidecek olmak yüzünden yapılan duşu ve sakal tıraşını da eklemek lazım.

işte insan böyle durumların farkına vardığında, çocuk olduğu günleri daha bir özler oluyor. neydik ne olduk be...

uzun zamandır çokça yorulmuş olan bünyenin dinlenmek için kendine zaman ayırmasıdır. arada lazım böyle şeyler.